Ik zag eens een reiger in de zon. Na een tijdje dook hij in het water en sleepte een grote zeelt uit het water. Té groot, dacht ik. Lees verder!

Je wordt alleen moerasvarken genoemd als je het bijhorende geluid in een moeras maakt. En dat doen waterrallen dus. Lees verder!

Omdat het te koud is in hun broedgebieden komen veel trekvogels onze kant op. Ik ben daar jaloers op. Ik vind het hier te koud en zou graag naar warmere streken trekken. Maar ík kan dat pas als ik met pensioen ga. Over een jaar of 80. Lees verder!

Als je bij ons in de straat aan komt lopen zie je zodra je bij ons huis komt: BENG! Kleur! En niet van die melancholieke herfstzooi, maar zomers lila. Lees verder.

Zonsopkomsten zijn mooi; ze houden een belofte in van een nieuwe dag, nieuwe energie. Goed, die belofte wordt vaak alleen nagekomen in de zin dat er daadwerkelijk een nieuwe dag aanvangt, maar dat laten we even buiten beschouwing. Lees verder!

Ik hoorde twee buizerds roepen, en keek omhoog en keek naar de buizerds, en die waren prachtig om te zien, tegen de stapelwolken.
Maar toen werd mijn aandacht getrokken door een vogel die veel lager op een thermiekbel dreef. BAM! Lees verder!

Voer voor gothics: de doodshoofdvlinder valt op omdat hij heel groot is (7 cm lang, spanwijdte 14 cm) en omdat hij een doodshoofd tussen zijn schouders heeft staan. De gemiddelde tatoo-tokkie zou er jaloers op zijn. Lees verder!

Wespen krijgen een hoop gezeur over zich heen. Onterecht natuurlijk, want ze eten muggen en vliegen, en ze steken zelden. Maar men zeurt nu eenmaal graag over de wespen in de tuin of op het terras. Omdat ze op bier, limonade en zoetigheden afkomen. Niet op chocolade, trouwens, dus daar kun je als spheksofoob gerust mee in de tuin gaan zitten. Lees verder!

Een vlinder die zo klein is als de muntvlinder (spanwijdte van maximaal 1,5 centimeter), valt niet erg op. En wordt in de categorie ‘micronachtvlinder’ gestopt. Daar komt het kort gezegd op neer. Iemand (Henry Stainton, in de 19e eeuw) bedacht het en dus is het zo. Lees verder!

Een paar jaar geleden alweer bouwden we in de tuin een huisje voor Bram. Het huisje staat op palen én op een berg klei, die overbleef na het graven van de vijver. Er moest dus een trapje komen naar de deur en bij een trap hoort een leuning. De gemeente was aan het snoeien geweest en daar had ik het nodige hout aan overgehouden (zie ook de bank van Bram). Een tweetal leuningen was dus zo gemaakt. Klik nog niet weg: het wordt heus interessant. Lees verder.

Natuur in je tuin is een feest. Maar wel een feest waar niet alleen je favoriete oom of tante komt, maar ook die irritante zwager (met zijn zeikverhalen) en dat vervelende kind van de buren. Je nodigt bijen uit maar krijgt dan ook sluipwespen. Je zet egelvoer neer, maar de eksters eten ‘s ochtends vroeg de restjes (luidkeels roepend) op. Je hebt koolmezen in je tuin, maar zo nu en dan komt die rotsperwer ook weer langs. Lees verder.

Op vakantie was het niet alleen kommer en kwel. Ik was meestal als eerste op, maakte koffie en ging dan eens op de kaart van de streek kijken. Meestal zocht ik naar natuurgebieden maar nu zag ik drie stipjes op de kaart die volgens de legenda een ruïne aanduiden. Mijn vrouw en mijn zoon kozen voor het zwembad (beslist een aantrekkelijke optie) maar ik vroeg me af wat er in werkelijkheid bij die drie stipjes te vinden zou zijn. Soms is het leuk dat je niet over internet beschikt: ik moest er heen om uit te vinden wat daar stond. Lees verder!

We waren op vakantie in Frankrijk. En ook dan kan het gebeuren dat je tussen de middag ergens gaat eten. Op de menukaart stonden natuurlijk diverse spijzen maar mijn oog viel op ‘Andoulliette de Troy’. Een worst gemaakt van ingewanden, naar ik begreep. Niks bijzonders, want ik maak zelf mijn worsten ook met varkensdarmen. En zo midden op de dag stond het idee van een Franse braadworst me wel aan. In Duitsland gaat zoiets tenslotte ook altijd goed. Lees verder!

Valt het meer mensen op? Ik zie dit voorjaar maar weinig hommels en bijen. Af en toe een paar hommels. Wat is er aan de hand? Geen idee. Wie het wel goed doen zijn de kruisspinnen in de tuin. Ook interessante beestjes. Lees verder.

Meeldauw. De gele toorts in de tuin blijkt er gevoelig voor te zijn. En dat is slecht nieuws. Maar wat te doen? Hoe kun je meeldauw bestrijden?  Wie op het internet zoekt naar ‘meeldauw’ en ‘bestrijding’ vindt voornamelijk tips als het bestrijden met een systemisch fungicide of zwavel. Rotzooi dus, en volkomen waardeloos in een natuurlijke tuin – of hoe je onze tuin ook wil noemen. Dan nog liever die plant de grond uit. Lees verder.

De knotwilg in onze tuin vormt in het voorjaar uiteraard nieuwe takken en die zitten vol met luizen. Geen probleem, want die wilg groeit gewoon door. Die luizen kunnen echter ziekten en schimmels overbrengen. Maar de cavalerie is gekomen. De halvemaanzweefvliegen zijn er! Lees verder.

De eerste gast – of in elk geval kijker – in de nieuwe bijenflats in de tuin is gezien. Van harte welkom! Lees verder.

En nu is het weer bevrijdingsdag. Eerst de vlag uit, en dan wandelen met mijn zoontje, die ondertussen echt élk beestje bestudeerd. Geleedpotig, niet geleedpotig: maakt niet uit. Alles. Lees verder.

Het is hoog tijd om de plaatselijke verblijfshoreca naar een hoger plan te tillen. Nieuwe hotels en nieuwe woningen (hoogbouw), die een aanzuigende werking voor gasten uit de omliggende regio’s zullen hebben. Aantrekkelijke nieuwbouw op toplocaties.
Een wethouder had het geschreven kunnen hebben (na de steekpenningen van de projectontwikkelaar), maar ík ben hier de spil van de ontwikkelingen. Bestuurder, projectontwikkelaar én aannemer. Ja: een kloeke belangenverstrengeling. Lees verder!

Ik stond eens in een bosje in de polder, toen ik een koolmees vlak voor mijn neus voorbij zag scheuren met een sperwer achter zich aan. Het licht viel op de felgele iris van de sperwer. Lees verder!

Gisteren zag ik een torenvalk bij ons om de hoek, langs een weg. Opmerkelijk genoeg broedde er vorig jaar een klein stukje verderop een sperwer. Kennelijk zit er soms wat overlap in de territoria van die twee. Ik vraag me af wat een sperwer doet als hij een torenvalk ziet. Lees verder!

De bruine kikker. Goed tegen de mieren en de muggen, en in april goed voor leuke nachtelijke concerten.
Nu zijn ze veel minder luidruchtig dan hun groene kwaakgenoten, die hele buurten wakker blèhren, maar het blijft een paar nachten feest. Tot het kikkerdril gelegd is en de kikkers weer hun weg gaan. In onze tuin, in de buurt – ik weet het eigenlijk niet. Maar: zag ik nu een kikker met een virus? Lees verder.

De naam alleen al: Het Rietveld. Als je een woord leest, krijg je daar een beeld bij. Bij ‘Rietveld’ denk ik niet aan de opgewaardeerde meubelboer uit de vorige eeuw maar aan libellen, poldervaarten. Rietzangers. Molens! Lees verder.
En let op: er is een moorkop te verdienen.

Ik liep twee weken geleden door de polder, om te zien of ik al grutto’s kon zien. Kievitten zag ik anderhalve week geleden al. Maar nee. Nog niks. Ik weet wel een plekje hier in de buurt waar ze ‘het eerst’ aankomen, maar daar vind ik het niet mooi. Dan maar even geduld. En de smienten bekeken – die met een paar weken wegtrekken naar het hoge noorden om te broeden. Lees verder.

Omdat ik deze website toch ergens van moet betalen heb ik een winkel.
Het begon met de verkoop van natuurfoto’s maar vraag en aanbod zijn in de loop van de tijd uitgebreid.
Tegenwoordig maak ik ook portretten, visitekaartjes en posters. Er is dus verbouwd; kijk gerust rond. In deze winkel komt er geen glibberige verkoper vragen of hij u ergens mee kan helpen.

Koopt U Dolf zijn waren! Hoort en zegt het voort!
En nog steeds geldt: iedere tiende aanmelder (zie: ‘volg Dolf’) krijgt gebak!

Ik heb wel eens eerder wat over Hollands Licht geschreven. Hollands licht zie je (behalve in het echt) het mooist bij de schilders van de Haagse School. Maar zo mooi fotograferen lukt niet. Lukt mij niet, althans. De stand in de wedstrijd Haagse School – Dolf Siebert is nog steeds 100 tegen 0.
Desondanks stapte ik gisteren gewoon weer op de fiets. Lees verder.

Vanacht droomde ik dat er een aantal muizen in ons huis rondliepen. Leuk. Maar hoe kwamen ze in mijn droom terecht? Ah. Vrijdag zagen we twee boomkruipers en het lijkt dan altijd even alsof je een muis tegen een boom op ziet klauteren. Lees verder!

Maarten Schoemaker is behalve een goede vriend ook enthousiast verzamelaar van fossielen. Hij schrijft over de vreemde en interessante vondsten die hij, over het algemeen op het strand, doet. Over het algemeen onder zijn alias Mees Brilmans. Deze keer: fossiele grijze zeehonden. Of fossiele botten van grijze zeehonden of botten van fossiele…. nou ja. Iets met fossielen. Lees verder!

Maarten Schoemaker is behalve een goede vriend ook enthousiast verzamelaar van fossielen. Hij schrijft over de vreemde en interessante vondsten die hij, over het algemeen op het strand, doet. Over het algemeen onder zijn alias Mees Brilmans. Tijd voor weer een gastbijdrage van zijn hand. Deze keer: de grijze zeehond. Minder lief dan het lijkt. Of: the killer seal. Of zelfs: the seal killer. Brrrr… Lees verder!

Ook in onze tuin huist een roodborst. Een mooi beestje en makkelijk te fotograferen. Hij is niet schuw, zoals ander tuinvogels dat vaak zijn. Maar waarom niet? En is het wel elk jaar dezelfde roodborst die we in de tuin zien? Lees verder!

Buiten lopen met je camera en geen foto’s maken. Vermoedelijk is het allemaal aan jezelf en je humeur of je gebrek aan inspiratie te wijten dat je geen foto’s maakt, maar natuurlijk geef je het licht, de regen of de hondenpoep onder je schoen de schuld. Lees verder! (want na zo’n introductie sta natuurlijk te popelen!).

Je zou kunnen denken dat de pimpelmees zijn naam heeft omdat hij een pimpelpaarse pet draagt. Maar: neen.  In 1562 kwam de naam pimpelmeese al voor, en pimpelpaars is pas in 1610 aangetroffen. Doe je voordeel met deze kennis. En lees verder.

Het is herfst, en iedereen hier was de afgelopen week in de lappenmand. Deze week ben ik de klos: als ik praat klinkt ik als Jan van Veen met een fles whiskey achter zijn kiezen. Lees verder…

Vandaag in het vierde deel de soapserie ‘Wel en wee in de natuurtuin’: bestrijding. Van wat? Goeie vraag.
Je kunt je inderdaad afvragen wat er in een tuin eigenlijk te bestrijden valt. Immers: als het goed is houdt de boel zichzelf in evenwicht. Tuurlijk, er wordt wel eens een plant door slakken opgevroten, en we hebben we luizen op de rozenbottel. Maar wat niet overleeft in de tuin hoort er gewoon niet thuis. Die constatering scheelt een hoop werk. Lees verder!

We realiseerden ons al snel dat je in zo’n natuurtuin niet alleen van alles moet doen: je moet er ook van genieten. Rustig kijken naar de vruchten van die noeste arbeid. Hoewel vruchten – daar hebben het een andere keer over.
Ik bedoel: achterover leunen en kijken naar welke dieren je tuin weten te vinden. En wat er allemaal gebeurt. Kortom: deel 3 van de soapserie ‘Wel een wee in de natuurtuin’.  Lees verder!

De naam ‘Engelsmanplaat’ komt van de stranding van een schip van de Schiermonnikoogse schelpenvisser Feye Willems Engelsman in 1708. En het schijnt dat er nog  restanten van het wrak te zien zijn. Moet je er wel eerst even heen lopen, vanuit Wierum, over het Wad. Heb ik trouwens ooit gedaan.  Lees verder!

Tja, het lijkt weer prijs: dode zeehonden in Duitsland. In Denemarken, bij Anholt, werden eerder al pakweg 100 dode zeehonden gevonden waarbij men aanvankelijk dacht aan de zeehondenpest (het ‘phocine distemper virus’) – maar autopsie wees uit dat de Deense zeehonden waren gestorven aan een longinfectie als gevolg van een bacterie. Het gaat om kwetsbare en zwakke dieren en niet, in tegenstelling tot de zeehondenpest – om gezonde dieren die sterven. Lees verder.

Wij hebben een natuurtuin. Dat betekent niet dat het een zooitje is; stap voor stap maken we de tuin steeds mooier. Maar de natuur heeft een belangrijke plek. Vogels, insecten, zoogdieren, amfibieën: allemaal welkom (en aanwezig). De tafel is gedekt.
Zonder slag of stoot gaat dat niet en goedbeschouwd is het een soapserie op zich. Daarom vandaag de dubbele pilotaflevering van de serie ‘Wel en wee in de natuurtuin’. Lees verder!

Op het veldje achter ons huis zag ik een week of twee terug tot mijn plezier grote aantallen paardenbijters jagen. Die doen dat graag in groepen. Het was prachtig: in het strijklicht van de namiddagzon (dit kan zo in een doktersroman) glinsterden hun vleugels alsof ze van gouddraad gesponnen waren. En ze vraten een heleboel muggen en vliegen op. Lees verder.

Tussen de Starrevaartplas en de Meeslouwerplas in viel me nu pas op dat je op enig moment tussen de boerderijen en de bomen door een glimp van kasteel Duivenvoorde (dat bijna twee kilometer verderop ligt) kan opvangen. Een gezicht dat in de afgelopen 100 jaar weinig veranderd zal zijn. Maar wie is het ooit opgevallen? Lees verder.

Ooit maakte ik samen met Maarten (ja, die) een prachtige tocht in onze kayak. Van onze laatste centen hadden we een kampeeruitrusting gekocht en in de kayak gepropt. Onze tenten stonden aan de rand van de Nieuwkoopse plassen. Het moet eind juli geweest zijn. En ergens tussen rietkragen hoorden we iets wat me jaren is blijven intrigeren.  Een bescheiden mysterie in het moeras. Lees verder!

Waar komt al die regen vandaan?! Waar het woord regen vandaan komt weten we.

regen* [neerslag] {oudnederlands regan 901-1000, middelnederlands regen, rein} oudsaksisch, oudhoogduits regan, oudfries rein, oudengels, oudnoors regn, gotisch rign; buiten het germ. latijn rigare [besproeien], litouws rokė [motregen], albaans rrjeth [vloeien]. Lees verder!

Op Engelsmanplaat staat een huisje. ‘s Avonds, als ik in bed lig en niet meteen kan slapen, droom ik ervan op daar te wonen. Ver van al het gezeik van iedereen. Lees verder!

Het was prachtig weer, we waren op de Binnenkwelder van Schiermonnikoog. Wat valt er dan nog te wensen?
We zochten en vonden kiekendieven. Graspiepers zongen overal om ons heen (dazen beten in onze benen, maar bij die constatering laten we het even), en zo stonden een poosje tevreden om ons heen te kijken, toen mijn vrouw zei: “Roofvogel op 13:00 uur!”. Ik keek door mijn lens – het was een velduil! Lees verder.

Ik ga klagen. Mooie uitzichten: voor normale mensen een lust voor het oog. Maar voor wethouders en projectontwikkelaars een kans om nieuwbouw neer te plempen.
Een overbodig industrieterrein, een pretpark of een horecagelegenheid die niet strookt met het bestemmingsplan, waar niemand om heeft gevraagd, maar die er toch komt. Lees verder.

Er zitten bruine kiekendieven in de buurt. Gisteren, na het eten ging ik er snel heen. Om een bruine kiekendief mooi te fotograferen moet je natuurlijk mazzel hebben: mooi licht, mooi zicht, enzovoorts. En geen domme dingen doen. Gisteravond presteerde ik het om tot twee keer toe op de verkeerde plek te staan. Ik had ze ergens anders dan verwacht zien landen, en posteerde me waar ik zicht had op de nieuwe plek. Vervolgens landden ze weer op de oorspronkelijke plek.
Het is net als bij de kassa in de supermarkt wisselen van rij: slecht plan. Lees verder!

Over zweefvliegen heb ik al vaker wat geschreven. Maar nu er van alles bloeit in de tuin is er een extra dimensie te ontdekken aan al die bijen, hommels en andere stuifmeelvreters die ze nog leuker maakt om naar te kijken. Lees verder!

De vos breidt zich uit over Nederland. En nu ook hier en dat is goed. Immers: de aanwezigheid van zo’n toppredator betekent dat het goed gaat met de voedselketen. Trouwens: dat hele ganzenprobleem laat zich makkelijk oplossen door de natuur: hallo vos! Lees verder.

Maarten Schoemaker is behalve een goede vriend ook enthousiast verzamelaar van fossielen. Hij schrijft over de vreemde en interessante vondsten die hij, over het algemeen op het strand, doet. Over het algemeen onder zijn alias Mees Brilmans. Dit keer deel 2 t/m 4  van de handleiding voor het reconstrueren van een ganzenskelet. Pas op: vandaag gaat het meuren!
Lees verder…

Maarten Schoemaker is behalve een goede vriend ook enthousiast verzamelaar van fossielen. Hij schrijft over de vreemde en interessante vondsten die hij, over het algemeen op het strand, doet. Over het algemeen onder zijn alias Mees Brilmans.

Deze keer een handleiding voor het opzetten van een ganzenskelet. Want hoe doe je dat eigenlijk, een mooi skelet in elkaar zetten? Of om in Maarten’s termen te blijven: een ganzenspicht. Vandaag deel 1. Lees verder!.