Engelsmanplaat. daar heb ik al vaker zijdelings over geschreven. Maar de plaat – ik noem hem trouwens liever een eiland – is op zichzelf ook interessant. De Engelsmanplaat heette ooit ook ‘Ingelsche Plaet’, ‘Langhe Sandt’, ‘t Hooge Sandt’, ‘Hooghe Banc’, ‘Kalkman’ en ‘Jouerman’. De naam ‘Engelsmanplaat’ komt van de stranding van een schip van de Schiermonnikoogse schelpenvisser Feye Willems Engelsman in 1708. En het schijnt dat er nog restanten van het wrak te zien zijn. Moet je er wel eerst even heen lopen, vanuit Wierum, over het Wad.
Ik heb dat ooit (in het jaar 2000 na Christus, geloof ik) gedaan maar wist nog niks van die restanten. Bovendien lagen mijn poten open tegen de tijd dat we de Engelsmanplaat bereikten, want ik had verkeerde schoenen.
Hierboven: In 2007 heeft Rijkswaterstaat een nieuwe kaap op Engelsmanplaat laten plaatsen. De oude was bij een storm vernield. Bij het herplaatsen van de kaap kwamen allerlei stenen funderingen van oudere kapen tevoorschijn.
Verkeerde schoenen
Wie gaat wadlopen doet er goed aan hoge gympen te dragen. Van die basketbalgympen – Allstars – wat die blijven ook in diepe modder aan je voeten zitten. Wij kampeerden in de buurt maar hadden niet zulke gympen. In Dokkum zochten we ons suf, maar ik vond slechts lage basketbalgympen. Die testten we in de winkel. Ik deed ze aan, ging op de grond liggen en liet mijn goede vriend Maarten mij voortslepen aan die gympen. Dat ging goed dus moesten ze wel aan mijn voeten blijven zitten in de modder, vonden we.
Ze bleven ook aan mijn voeten zitten. Maar de lage randen sneden mijn voeten langzaam open in het zeewater. Bij Engelsmanplaat had ik een stel gemene wonden aan mijn voeten. En verdomd, wat prikte dat zoute water. En schurend zand hielp ook niet. Terug bij Wierum gooide ik die gympen uit en spoelde het zand en zout van mijn kapotte voeten, geheel onbevreesd voor infecties, in een modderige boerensloot.
Hierboven: Wierum, vanaf de Waddenzee gezien. Ja, daar ligt een zeehond.
Hierboven: hoge gympen meenemen, mocht je daarheen willen lopen.
als ik jonger was zoui ik hier ook een paar kapotte poten voor over hebben ,dit is toch wel heel mooi.
Maar deze foto’s heb ik vanaf een boot gemaakt hoor. Ik geloof zelfs vanaf de pont naar Schiermonnikoog. Met de telelens.
Vreselijk lijkt me dat; die wonden. En het menselijk lichaam kan wel wat hebben hè 😉
Maar de ervaring van daar heenlopen, daar zijn lijkt me groots! Wat een ruimte en wat een prachtig licht. Door jou prachtig op de plaat ( in dit geval geen eiland ;-)) gezet.
Groetjes, Marjon.
Ik heb het overleefd hoor. Zo blijkt! Mooi was het zeker.
En toch: als ik eraan terug denk, voel ik de voeten weer hoor. De foto maakte ik afgelopen zomer, vanaf een boot. Ik durf met mijn camera het wadlopen niet aan.