Strontvlieg in de herfst

Het was ergens half november. Ik liep wat te mijmeren, en voor me zag ik weer een ander blad van mijn leven de grond raken. Maar ik had meteen genoeg van die melancholische toestand in mijn hoofd; ik was hier om de laatste libellen te zoeken en niet om bij elk vallend blad de bladeren van mijn leven die de grond raakten te herdenken. Het ging om libellen.

Hieronder: ergens half november zag ik de (althans mijn) laatste bruinrode heidelibel. 

Naast de bruinrode heidelibellen – elk jaar kom ik in de herfst op dezelfde plek om ze te bekijken – kwam ik een late schorsvlieg tegen. Die houdt van dezelfde plekjes: uit de wind, in de zon, aan bosranden. Net als ik . Zeker in de herfst.
Meestal worden schorsvliegen op zandgrond gezien, maar die hebben we hier helemaal niet. Maar op veen bevalt het ze kennelijk ook. De larven van schorsvliegen eten andere larven die in dezelfde mest leven als zij. Denk aan strontvliegen. Die laatsten worden ook graag gegeten door de bruinrode heidelibellen.

Hieronder: schorsvlieg

Hieronder: strontvlieg. Die is in het latijn twee keer naar mest genoemd. Scathophaga stercoraria (stercores = mest, scato = mest, phaga = eter) . 

Hieronder: bruinrode heidelibel met strontvlieg als prooi. 

Hieronder: ik liep om de plas heen. Aan de overkant (rechts op de foto) zag ik door mijn telelens de steiger waar we vroeger altijd gingen zwemmen. Dát waren tijden.
Ach, daar kwam de melancholie alweer aan. We hebben de zomervakantie alvast geboekt om die treurnis een beetje buiten de deur te houden. Vooruit kijken! 

Hieronder: dezelfde omgeving. De polders, het groen. Nu uit de lucht. Het is waar ik meestal rond struin. 

Hieronder: even dacht ik aan bergtoppen die zich uit de omringende wolken verhieven. 

Hieronder:  ik stond op het veld achter ons huis naar de lucht te kijken. Ik zag de ganzen niet aankomen. Een buurmeisje wel. Ik had haar verteld dat ik op een vogel stond te wachten die voor deze mooie lucht langs vloog. Om dan een foto te maken. Handig, nieuwsgierige kinderen. 

 

 

2 Comments
  1. Ik heb gelukkig geen last van herfst of winter. Ik leef altijd mee met de seizoenen en zou nu geen zomer willen.

    Prachtige macro-opnamen! En mooie luchtfoto’s ook. Ik fantaseer soms ook over bergen die eigenlijk wolken zijn.

    En waar gaat de zomervakantie naar toe?

    Mooie kleuren, die laatste foto!

    • Dolf Siebert

      Ik heb echt last van de herfst. Nou ja, nog drie maanden en dan is het weer lente 🙂
      We gaan een flink end naar het Zuiden: Saint Antonin du noble Val. In het departement Tarn et Garonne. En jullie?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Privacy Settings
We use cookies to enhance your experience while using our website. If you are using our Services via a browser you can restrict, block or remove cookies through your web browser settings. We also use content and scripts from third parties that may use tracking technologies. You can selectively provide your consent below to allow such third party embeds. For complete information about the cookies we use, data we collect and how we process them, please check our Privacy Policy
Youtube
Consent to display content from - Youtube
Vimeo
Consent to display content from - Vimeo
Google Maps
Consent to display content from - Google