Op 21 februari schreef ik iets over de lente en dat was, nu ik achteraf de foto’s bekijk, een beetje sneu. Vanochtend maar gauw even naar dezelfde plek teruggegaan.

Hieronder: ik geef toe: dit ziet er toch meer uit als lente. 

Overigens: ik let op hoe vogels en bijvoorbeeld schapen reageren op mijn drone. Welnu: dat doen ze niet. Ze reageren niet. Ik heb tot nu toe letterlijk niets kunnen merken van enige verstoring. Maar misschien is het ook andersom: dat ik sowieso al voorzichtig ben en verstoring mijd.

Hieronder: een boom van boven. Iemand vroeg me wat dit toch was, op de foto. Daarom zet ik het er toch maar bij. 

En op 7 maart schreef ik dat de kikkers terug waren. Ik had er een paar onder het ijs gezien. Maar al op 19 maart verschenen er berichten over kikkerdril van bruine kikkers, terwijl het bij ons ondertussen doodstil was, in de vijver. Ik maakte me zorgen.

Maar: twee weken geleden begon het. Eerst een kikker, toen twee. En een paar dagen later: twintig! Let wel: onze vijver is pakweg twee keer twee meter. Misschien net iets groter.
Op 7 april was het hier zelfs overdag (normaal zijn ze vooral ‘s nachts druk) een hele toestand in de vijver. De kikkers waren zo druk met hun voortplanting dat ze zelfs geen acht meer sloegen op de kinderen (en grote mensen) die bij de vijver kwamen kijken.
Prachtig was dat: kinderen die elkaar tot rust en stilte maanden om de kikkers niet te verstoren. De kikkers stalen de show.

Hieronder: natuur is boeiend. Kinderen snappen dat. 

En nu hebben we meer kikkerdril dan ooit. De kikkers zullen wel ergens in de buurt leven, onder andere in onze tuin. Want die is uiteraard geschikt voor kikkers.

Hieronder: kikkerdril, met een naar ik aanneem tevreden kikker.