Wij hebben een natuurtuin. Dat betekent niet dat het een zooitje is; stap voor stap maken we de tuin steeds mooier. Maar de natuur heeft een belangrijke plek. Vogels, insecten, egels, amfibieën: allemaal welkom (en aanwezig). De tafel is gedekt.
Zonder slag of stoot gaat dat niet en goedbeschouwd is het een soapserie op zich. Daarom vandaag de dubbele pilotaflevering van de serie ‘Wel en wee in de natuurtuin’.

Wel en wee in de natuurtuin (1):  een lange zomer lang bloemen en beestjes
In de voortuin, bijvoorbeeld, stonden voornamelijk smeerwortel, gele wederik, gulden roede en wat kogeldistels. Paardenbloemen en distels ook. En een knoert van een vlinderstruik. Alleen: midden in de zomer bloeit alles zo’n beetje tegelijk, en alleen de vlinderstruik houdt dat lang vol. Na een fikse zomerse onweersbui lag de boel plat. Niet mooi, en in de lente en de nazomer was er weinig te halen voor insecten.
Aanpakken dus:  leuke inheemse planten opzoeken, die lang bloeien, vlinders en bijen trekken, en de bloeitijd zo kiezen dat er vanaf het vroege voorjaar tot het najaar iets bloeit. En dan die planten ook nog ergens zien te vinden. En niet bij de reguliere tuincentra (daarover hieronder meer).

Hierboven: succes: de herfstaster bloeit nog steeds, zelfs halverwege oktober!

Nu staan er onder andere herfstasters, munt (om de bodem te bedekken) gele toorts, en nog steeds kogeldistels en guldenroede. En wat planten waarvan ik de naam ben vergeten. De kaartjes die er bij hoorden ben ik kwijt (leermoment). Het wordt een verassing wat er volgend jaar op komt. Een plant is zo te zien al opgegeten door de slakken.

Hierboven: twee kaartjes. Twee van de zes nieuwe planten zijn bekend.

Wel en wee in de natuurtuin (2):  geen gifplanten
Tja. Denk je iets leuks te doen voor de vlinders en de bijen door een vlinderstruik te kopen bij een tuincentrum, blijken die vrolijke bloemen volg gif te zitten. En dat gif blijft nog een hele poos in het systeem van die plant zitten, waardoor je er de insecten die nectar komen drinken en stuifmeel komen verzamelen nog lang mee vergiftigt.
Die tuincentra verkopen trouwens allerlei vogelhuisjes en insectenhotelletjes (maak die dingen gewoon zelf joh) – hoe natuurvriendelijk zijn ze toch – maar ook gewoon pesticiden. Zelfs neonicotinoïden! De grootst mogelijke rotzooi. Mij zien ze er niet meer.

Maar: wat dan? Op zoek naar een biologisch tuincentrum. Op het internet vond ik al snel biologische zaden- en plantenkwekers die ook per post leveren. Dat maar eens geprobeerd. De herfstasters komen van kwekerij Bastin. Die leverden snel en in de doos zaten ook nog chocolaatjes. Bram blij.

Hierboven: herfstasters en gele toorts. De laatste wordt volgend jaar een meter hoog. Mooie beukenhouten plantenstandaard, nietwaar?

Biologische zaden besteld: korenbloem, klimmende winde, schijnpapaver, droombijenvoer en stokrozen. We gooien we een zaden en bollen door de tuin, zodat er van alles en nog wat door elkaar bloeit. In het voorjaar zaaien, en dan afwachten wat er gebeurt.

Maar we hadden meer nodig. Op naar kwekerij De Hessenhof. Gele toorts, kaapse lelie, Echinacea (geloof ik) en nog wat planten waarvan ik de naam dus ben vergeten. Die staan ondertussen ook in de tuin – maar zullen volgend jaar pas bloeien. De natuurtuin vraagt geduld.

Hierboven: dat ziet er minder goed uit. Uitgebloeid en
afgestorven of daadwerkelijk dood?
We zullen zien, komend voorjaar.

Natuurfotografie is een veeleisende muze:  ze vraagt erg veel tijd. En dat ook nog op rare momenten. In de schemer, ‘s ochtends veel te vroeg, uren wachten tot de libel of vogel op de juiste plek gaat zitten in het goede licht… die tijd en gelegenheid heb ik tegenwoordig niet echt. De natuur in de tuin is echter een ander verhaal. Die natuur ligt voor mijn neus. Een verhaal dat me mateloos bezig houdt. Vandaar: ‘Wel en wee in de natuurtuin’.  Volgende keer iets over bunzings en andere dieren in de tuin. En ik kom in deze serie zelfs met handige tuintips!