Van de zes braakballen die ik had meegenomen waren er vijf met alleen haar, schedelfragmenten en 1 hele schedel van een muis. In de zesde zaten vogelresten. Maar welke muis en welke vogel? En wat gebeurde er allemaal tijdens het uitpluizen? Lees verder!

In elke horrorfilm hoor je een uil. Zodra het in de film donker is (en onze brave helden merken dat hun telefoon geen bereik meer heeft en de auto kapot is) hoor je een uil zodat je weet dat het menens is. Een nachtegaal doen ze niet in zo’n film; die horen in romantische komedies thuis. Dit was echter geen horrorfilm maar een druilerige nieuwsjaarsdag, en er was niets te horen. Lees verder!

Mijn goede vriend Maarten – de trouwe lezer kent hem onder meer van de kreeftenjacht en diverse gastbijdragen hier – was gisteren op TV te zien in het programma Van de kaart, van de Omroep West.
En dan nog wel in zijn natuurlijke omgeving, terwijl hij zijn natuurlijke gedrag vertoonde: druk bezig met fossielen.
Je kunt de aflevering van gisteren nog keer op keer bekijken: klik hierrr. Actie vanaf minuut 12.

Mocht je overwegen ook een ei te leggen in een insectenhotel, dan moet je dit toch eerst even lezen.

Een natuurlijke tuin is heus niet alleen maar feest hoor. Lees verder.

Ik dacht een heel zeldzaam insect waargenomen te hebben, in de tuin. Joehoe! De gele tubebij. Maar nee. Het was de grote wolbij, die er veel op lijkt. Is de gele tubebij dan zo’n koekoeksbij, een nestparasiet die zijn eieren in het nest van de grote wolbij legt? Nee. Weer fout. De natuur maakt soms rare schijnbewegingen. Lees verder!

De kolibrievlinder wordt steeds vaker gezien in ons land en dat vervult ons allen natuurlijk met grote blijdschap. Op vakantie in Frankrijk werd ik óók (meteen op de eerste dag) geattendeerd op een kolibrievlinder. Fout!
Lees verder…

Ik werd benaderd door de lokale radio te Zutphen, B-FM. De Amerikaanse rivierkreeft is ook daar een plaag en men vroeg of ik er voor de radio wat over kon vertellen. Leuk! Afgezien van mijn licht stuntelige optreden is dit interview een mooi begin van mijn carrière als BN’er. Luister hier!

Ik schreef eerder over de Amerikaanse rivierkreeft. Een plaag. Maar we kunnen die plaag gewoon opeten, en dat is lekker. Maar hoe? Dat staat hier!

Soms kom je onverwachte dingen tegen in je tuin. Ooit keek ik naar buiten en liep er een bunzing langs, en laatst nog zagen we een koninginnenpage vliegen. Dit keer was het iets minder spectaculair, maar toch leuk. Een fonkelnieuwe bruinrode heidelibel. Lees verder!

Op een moment zag ik in de modder voetstappen staan. Mijn voetstappen, van twee dagen eerder. Er was daar in de tussentijd niemand geweest. Lees verder!

Wie een insectenhotel maakt, krijgt allerlei leuke bijen en zweefvliegen op bezoek. Maar ook ongenode gasten. Tuig.
Een van die ongenode gasten is de muurrouwzwever. Een vlieg – meer precies een wolzwever – met de onheilspellende Latijnse naam anthrax anthrax. Een insect dat er vreemde gewoonten op na houdt. Lees verder!

Ik was net op weg om Bram uit school te halen toen ik een kolibrievlinder zag. Voor mijn gevoel een bijzondere waarneming in de tuin. Maar de kolibrievlinder is helemaal niet zeldzaam. Ik en de kolibrievlinder zijn elkaar gewoon jarenlang misgelopen. Lees verder!

Zoon Bram (6) kwam me halen: “Het is dringend.”. Dringende zaken draaien bij Bram altijd om waarneming of een vondst in de natuur, dus ik ging meteen mee. Lees (het is immers dringend) verder!

In de tuin heb ik een rozenboog neergezet. Met aan beide kanten een kamperfoelie. Ga je nu onder die bloemenboog staan, dan sta je middenin een hommelorkest, dat de hele dag door speelt. Telkens als ik de boog passeer, loop ik wat langzamer. Lees verder!

De mannetjes zijn het mooist. Let maar eens op als ze een bocht maken. Sturen doen ze natuurlijk met hun staart en die is dan goed zichtbaar: de vorm, de lichte band die over de hele breedte van de staart loopt, en die prachtige guirlandes… Pure kunst.
Dan is een ijsvogel maar een gedrongen clown in een trainingspak. En dan te bedenken dat ze van uit het hele land hier komen om ijsvogels te fotograferen. Lees verder!

J. van Geel dichtte:

Op korte blote armpjes kijkt
een pad van onderen mij aan,
een oog waarin geen spoor van schaduw,
niets is te lezen dan bestaan.

Als ik naar de ogen van kikkers kijk schiet het me telkens te binnen. Lees daarover, en over kikkerherpes hier verder!

Een paardenbloem in de tuin; de eerste dit jaar. Misschien is het je ook opgevallen: alle voorjaarsbloemen zijn geel of wit. Nee, blauwe druifjes niet. Maar die komen van nature hier niet voor. Sowieso: over druifjes is al het nodige gezegd.
In de natuur zijn ze dus wit of geel. Maar waarom? Lees verder!

Ik fietste zondagmiddag – in mijn overhemd met opgerolde mouwen – door de polder. Ik zag klepperende ooievaars. En later 204 grutto’s. Nou, dan weet je dat het lente is. Lees verder!

Al van jongs af aan was ik geïnteresseerd in de leuke en mooie dingen die je kunt vinden in de natuur. Daar schreef ik al eerder over. Soms moet je voor die mooie dingen even verder kijken en ruiken dan je neus lang is; ik herinner me bijvoorbeeld hoe ik samen met vriend Maarten op Schiermonnikoog met een zakmes de schedel en poten van een dode aalscholver af stond te snijden. Taaier dan je denkt, die pezen. Lees verder!

Nog een week en dan is het februari. De dagen worden dan echt merkbaar langer, en het licht kan heel mooi en helder zijn. Geen verassing – het is een eeuwenoud gebruik, die lente – maar toch goed nieuws. Lees verder!

Uitgeverij Bruna vroeg me om – wederom – een recensie te schrijven over een boek van Peter Wohlleben. Doe ik! Boeken over natuur vreet ik bij het ontbijt. Nou ja, ik lees in elk geval graag. Hoe meer je weet over de natuur, hoe boeiender ze wordt.
Maar: zou het weer boomknuffelen worden?

Lees verder!

De overtocht naar Schiermonnikoog was een van de mooiste die ik heb meegemaakt. Het water stond laag, de boot voer langzaam, er was bijna geen wind en het licht was prachtig. Ik maakte dus foto’s. Ook later op de kwelder was het ontzettend mooi. Maar ik ben een knoeier en na een stuk of dertig foto’s was mijn batterij leeg. Niet gecontroleerd, de avond van tevoren. Prutser! Lees verder.

Eten uit de natuur is natuurlijk leuk. Kreeften bijvoorbeeld. Maar eten dat niet wegloopt – zoals de hazelnoot – is makkelijker.
Het is nu de tijd om hazelnoten te plukken of te rapen. En van hazelnoten kun je natuurlijk van alles maken maar wie zelf pindakaas maakt, maakt ook hazelnootpasta. Lees verder!

Uitgeverij Bruna vroeg me of ik eens een recensie wilde schrijven over een boek: Het verborgen leven van bomen, door Peter Wohlleben. Doe ik graag!

Uit de ondertitel kun je meteen opmaken waar het heen gaat: ‘Wat ze voelen, hoe ze communiceren – ontdekkingen uit een onbekende wereld’. Bomen knuffelen dus. Of niet? De schrijver heeft bosbouw gestudeerd en heeft lang in het bosbeheer gewerkt. Geen leek dus. Lees verder!

Ik had het al eens gezien in onze tuin: een wesp die de prooi uit een spinnenweb stal. Omdat ik er toen geen foto’s van heb kunnen maken, bleef het een sterk verhaal voor bij (of in) het haardvuur. Maar nu is er keihard bewijs. Lees verder!

Ik was het bijna vergeten, de serie ‘Wel en wee in de natuurtuin’, van vorig jaar. Maar hier is deel 5! Over eten uit eigen tuin. We hebben namelijk een natuurtuin, geen moestuin. Maar er staat best wat eetbaar spul in: bramen, rozenbottels, druiven, en brandnetels. Mooi dat je hier en daar wat kan plukken terwijl je aan het rondkijken bent. Maar deze serie heet ‘wel en wee’ en dus is er ook wee… Lees verder.

In eigen kring heb ik navraag gedaan maar het leverde deze keer weinig op: de vleermuismummie bleef ongedetermineerd. Maar het raadsel is opgelost. Er schoot me nog bovendien nog iets te binnen over mummies. Oppervlakkig geklets over mummies: het heeft geen moer met natuur te maken maar het is mooie borrelpraat voor de zaterdagavond! Lees hier verder.

De hoornaarzweefvlieg (ook wel stadsreus genoemd, maar dat vind ik stom) zag ik niet eerder in onze tuin. Helemaal is niets zeldzaam aan, die volucella zonaria, en makkelijk te herkennen. Maar er is iets bijzonders mee aan de hand. Lees verder!

Nou, dat probleem met de telelens is opgelost hoor. Voorlopig gaat de macrolens mee.
De gesp van mijn cameratas schoot los, de tas viel, en de telelens? Kapot.
Deze verliespost maakt mijn onderneming er niet bepaald winstgevender op. Schijt! Poep! Bagger!

Wil er iemand een tien jaar oude telelens kopen die niet meer focust? Opknappertje…

Ik heb eens op een andere vakantie mijn camera (met macrolens) op een statief gezet en een stuk mango neergelegd en zo hagedissen van heel dichtbij gefilmd. Ik herinnerde me dat, toen ik tot aan mijn knieën in het water stond te klooien met mijn telelens. Het had allemaal gekund, deze vakantie. Lees verder over dit grote drama.

Wanneer ik een dood dier vind probeer ik het op een of andere manier te conserveren en toe te voegen aan de verzameling. En dat is niet gek want goede vriend Maarten doet het ook. Maar er is een nieuwe held op dit vlak! Lees verder.

Dit komt uit de categorie klein leed. In de gehuurde stacaravan was de douchecabine wel érg klein: pakweg 80cm bij 80 cm. Maakt niet uit, maar het raam stond er dag en nacht open dus zaten soms beestjes in. Ik had er al eens een wolfspin gevangen (lukt normaal gesproken nooit!). Maar er kroop meer naar binnen.
Ik stond al lang en breed onder de douche toen ik een naaktslak ontdekte. Meteen herinnerde ik me dat ik vorige zomer in de tuin met mijn blote voet op een naaktslak was gestapt. En hoe het slijm zich tussen mijn tenen door wurmde, samen met de zwaar gewonde en nogal taaie naaktslak. Herhaling moest beslist voorkomen worden!

Maar hoe meer damp er ontstond, hoe meer de slak naar beneden kroop. Steeds sneller sopte ik mijn ledematen, met mijn rug tegen de muur, met kippenvel op mijn armen. Ik stommelde de cabine uit, hoofd en ellenbogen stotend. Vrij!

Afgelopen week werd in benaderd door Marianne, uit Zoeterwoude. De sloot achter haar huis zou vol zitten met Amerikaanse rivierkreeften, er zouden meeuwen op af komen en stukken kreeft liggen op het schuurdak te rotten. En laat Zoeterwoude nou om de hoek zijn! Ik ben gaan kijken. Lees verder!

Niet alleen mensen vertonen vreemd gedrag – willekeurig of onwillekeurig – zweefvliegen kunnen er ook wat van! Lees verder….

Ze zijn er – alweer twee weken – weer: de vuurjuffers in de tuin. Elk jaar worden er eitjes in de vijver gelegd en elk voorjaar kruipen er onooglijke (echt, heel lelijke) larven de vijver uit. Lees verder.

Patrijzen kun je eten. En hoewel ze aan het uitsterven zijn, kun je ze gewoon bij de poelier kopen. Verwarm de boter in een braadpan en bak hierin de patrijzen rondom bruin… Lees verder.

De andouillette, kroon op de Franse keuken. Ik schreef er vorig jaar een stukje over. Toen ik destijds op het internet wat meer informatie over de andouillette zocht vond ik natuurlijk ook artikelen van kwezels die zich verheven voelen boven ‘de gewone toerist’ en het zogenaamd wel lekker vinden.
Mensen die menen authentiek contact te maken met de lokale bevolking die niets aan ze wilde verdienen omdat zij anders zijn dan de gewone domme toerist. Lulkoek natuurlijk: ook deze lui zijn zo Hollands als de koeien in de wei en andouilette is echt niet te vreten. Ilja Gort is het met me eens, kijk maar!

Mensen in mijn omgeving – en zeker collega’s – zullen graag beamen dat ik heel goed ben in het imiteren van dood materiaal. Die vaardigheid kwam mij gisteren goed van pas. Lees verder!

Het gaat al mis bij het begin: natuur. Een latinisme. Wat doen al die lelijke exoten toch in de Nederlandse taal? Lees verder.

Ik maak me zorgen. Waar ik eind november nog bruine kikkers in de tuin hoorde (in de war door de te zachte herfst) hoor ik nu nog helemaal niets. Geen enkele kikker. Ravon maar gemaild. Lees verder!

Aan onze gevel hing een vogelhuisje. Dat moest nodig opgeknapt worden, want eventuele kuikens zouden er nat worden. In het huisje zat nog een nestje van een jaar of twee terug. Dat moest er uit; ik wilde het huisje schoon maken. Wel jammer van al die arbeid van de mezen. Lees verder!

Nu ik thuis zit heb ik in elk geval tijd om zo nu en dan een stukje te schrijven. Tot de koppijn weer begint. Ja: griep. En wat niet helpt is de naderende winterwende: de donkere dagen voor kerst. Ik ben een man van de zon en dit is het tegenovergestelde. Maar genoeg geklaagd. De zonnewende. Lees verder!

Ik zit met griep thuis. Te suf om wat te doen. Maar: ik had nog wat tussen de concepten staan over de tandgoudwesp. En pardoes las ik vanochtend dat de goudwesp in Nederland is waargenomen. Nieuw in ons land. Zeer beslist een prachtig beestje. Lees verder!

Het was James Bondmaand of zoiets. Alle Bondfilms kwamen weer voorbij en zo ook Goldeneye. En dat deed me denken aan een vogel. Lees verder!

Ik was in de polder en hoorde iets. In de verte zag ik wat witte koppen nét boven de dijk uit komen. Kleine zwanen!  Ik sloop met bonkend hart dichterbij en richtte mijn camera….en… Lees verder!

Een tijd terug schreef ik over een bruine kikker in onze vijver die een virus of een schimmel leek te dragen. Ik heb toen foto’s voorgelegd aan RAVON, en beloofd jullie, beste lezers, op de hoogte te houden. Bij dezen; lees verder!

Gisteren had ik nog geen foto van het egeltje in onze tuin. Maar vanochtend zag ik hem rondscharrelen. Het egelhuis heeft hij ontdekt: het voer was op en hij had er flink zitten schijten. Lees verder.

Er zit een egeltje in onze tuin. Hij is nog jong; niet helemaal uitgegroeid. Het probleem voor zulke jonge egels is dat ze, nu het herfst is, niet zo makkelijk eten kunnen vinden. En dat terwijl ze nu moeten ‘opvetten’ voor de winter. Lukt dat niet, dan gaat het mis. Natuurlijke selectie, dat klopt. Lees verder.