Soms is een beetje hulp of een goed advies heel welkom. Vorige week kwam ik ergens buiten de stad een bevriende vogelaar tegen, die een leuke tip gaf: hij legde uit waar ik een roodborsttapuit kon vinden. Ik stond om 6:30 uur op, fietste naar de bewuste plek, bleef een tijdje rustig rondkijken en…ja! In de ochtendzon. Lees verder!
2 augustus 1921.
Het is een warme dag: 32 graden en onbewolkt. Op een boerderij aan de Noord-aase vliet bij Zoeterwoude voert iemand de kippen. Het ruikt naar hooi. In de buurt zijn staan steeds de molens die in de zeventiende eeuw de polders droog hebben gemalen. Ze zijn nog in gebruik.
Bijna 6000 kilometer verderop wordt in Scranton (Pennsylvania) een jongetje geboren: John.
Huwelijkscadeau is het juiste woord niet, want visdieven zijn monogaam. Ze komen elk jaar op dezelfde plek om elk jaar een nieuw gezin te stichten. En er hoort een ritueel bij. De visdief weet namelijk: geef je vrouw een vis en je zit gebakken. En dat werkt in elk geval bij visdieven. Lees verder!
Acrocephalus schoenobaenus. Dat betekent volgens mijn bronnen iets als spitskoppige beklimmer van biezen en russen. Het is de zondagse naam van de rietzanger. En wát een naam. Maar laten we hem eens nader bezien.
Acro betekent iets als het hoogste, aan de top staan, en biezen heten in het latijn schoenoplectus. Maar zoals vaak blijft er nog een vraag over: cephalus was een Athener, zoon van Hermes en Herse. Wat hij van doen had met dit vogeltje, of beter: wat dit vogeltje met hem van doen heeft is mij een raadsel. Lees verder!
Kieviten zijn in de buurt van het nest behoorlijk agressief en aldus worden vooral kraaien en roofvogels zoals de kiekendief of de buizerd aangevallen. Dit keer was een bruine kiekendief de klos. Lees verder!
Ik heb maar weer eens wat nieuwe foto’s (uit mijn archief) in mijn portfolio opgenomen. Gewoon, omdat het kan. Op de beginpagina (klik op het logo linksboven) even naar beneden scrollen (onder ‘recent toegevoegd’) et voilà.
En: er zijn weer wat nieuwe inschrijvingen op deze website geregistreerd.
Voor nieuwe bezoekers: Iedere tiende inschrijver krijgt gebak – en we naderen de 30! Als je je nu inschrijft is de kans op gebak dus groot! Wie zelf tien inschrijvers weet aan te brengen krijgt natuurlijk dubbel gebak.
Wie hier kwam om te lezen over bolsjewistische soldaten en hun tijdelijke verblijfplaatsen komt van een koude kermis thuis. De rode weekschildkever is hier het onderwerp. Dat en de insectenhotels in onze tuin.
De rode weekschildkever (je ziet ze vanaf nu vaak op schermbloemen) is een carnivoor die ook wel ‘rood soldaatje’ wordt genoemd. Weer zo’n stomvervelend verkleinwoord. En een volkomen onterechte liefkozing: de rode soldaat is sterk giftig. Lees verder!
Nederland vertegelt. Steeds meer mensen willen een tuin zoals je die bij rouwcentra en crematoria ziet: lekker strak met veel tegels. En soms zelfs kunstgras! Een dooie boel, kun je met recht zeggen.
Maar je kunt iets tegenover die tegeltrend zetten! Adoptiegroen heet het. Lees verder.
Ik val maar met de deur in huis: dit gaat over de lelijkste foto’s op deze website. Maar ook over scholeksters, grutto’s, en een zeearend.
Gisteren was ik gaan fietsen met zoon Bram (2) en grote vriend Jonathan (3) in de fietskar. Op weg zag ik een groep scholeksters wervelen. Prachtig! Dat wervelen bij scholeksters schijnt trouwens van doen te hebben met paarvorming en wellicht zelfs conditietraining.
Maar die schoonheid kon de heren slechts marginaal boeien. Ik ging vandaag terug, alleen, maar met camera. Lees verder!
In de Scheveningse wijk Duindorp, zo las ik, is de PVV de bij de gemeenteraadsverkiezingen de grootste partij geworden. En dat bracht me iets in herinnering. Nee – geen politiek correct gezwets op deze website. Het deed me heel ergens anders aan denken.
Ik liep tijdens mijn studie stage, ergens in Scheveningen. Een jaar lang liep ik elke pauze naar het strand en het noordelijke havenhoofd. Ik zag dat de zee elke dag een andere kleur heeft, dat zwanen ook in zout water zwemmen en ik zag steenlopers. Ik zag een hondshaai, en haalde mijn voet open aan een mossel. Lees verder!
Het klinkt als een rij scheldwoorden waarvan er een niet in het rijtje thuis hoort. En ergens klopt dat wel, want ik gebruik het woord troglodiet (holbewoner) nog wel eens ter bemoediging van een collega. Maar troglodytes troglodytes is de wetenschappelijke naam van de winterkoning. En dit is een verhaal over leugens en bedrog. Lees verder!
Ergens zag ik een paar mooie stammen liggen. En ik wilde nog eens een tuinbank maken voor Bram. Bram was op de driewieler en die heeft een kleine laadbak, dus we hebben drie keer heen en weer gelopen tussen huis en bosperceel: telkens met een stam rechtop in de laadbak. Jammer dat Bram bij de laatste ronde met zijn knie in de hondenstront viel en jammer dat ik daar pas achter kwam toen ik hem had opgetild en hij met zijn knie tegen mijn buik zat. Lees verder.
Nee, het is niet de nieuwe leus van een kannibalistische rechtse splinterbeweging. En hoewel het wat xenofoob klinkt: dat is het niet. Hoewel: je zou het ‘biologische xenofobie’ kunnen noemen. In Nederland hebben we een probleem, en dat probleem is de Amerikaanse rivierkreeft. Die verdringt de beschermde inheemse rivierkreeften (voor zover die nog niet zijn gedecimeerd door de kreeftenpest) en vreet sloten kaal. En dat stemt ons allen natuurlijk tot grote droefenis.
Maar dat is niet nodig, want ik heb een plan. Opeten! Lees verder.
Nooit gedacht dat mijn hersenen ooit de zin “Lang leve de bovengrondse elektriciteitskabels!” zouden vormen. In 2013 gebeurde het gewoon. Ik realiseerde me hoe weinig je ze nog ziet, die houten palen, het liefst een beetje scheef, met van die grote witte keramieken (?) stoppen eraan. Toen ik vroeger vloekend vanuit school over de lange dijk naar mijn dorp fietste (toen was ik nog niet zo gecharmeerd van het hele poldergebeuren), zag je ze overal. Ik word oud, geloof ik. Lees verder.
De ‘nieuwe wildernis’ moet een ode aan de natuur zijn. Die ode bestaat vreemd genoeg vooral uit przewalskipaarden en oerrunderen die de boel kaalvreten. Natuur? Er staat een hek er omheen. Paarden en koeien met een hek eromheen. Dat noem je vee. Lees verder.
Wie op het internet zoekt op zweefvliegen, vindt al snel pagina’s van vrolijke thermiekvliegers die best een paar centen te besteden hebben aan een motorloos vliegtuig. En daar is niets mis mee. Maar wie zoekt naar een manier om de zweefvliegen in zijn tuin te determineren heeft het lastig. De familie der syrphidae is een nogal onoverzichtelijk zooitje. Een familie vol met zweefvliegen die allemaal op elkaar lijken – maar ook een familie met een heleboel vreemde ooms en tantes. En, nogal onvermoed, een beroemd familielid. Lees verder!
Voor het eerst was ik een weekeinde weg, zonder mijn vrouw en zonder mijn zoontje. Soms is het nodig om je hoofd leeg te maken. Een lastige periode afsluiten en zo. Nu gaat dat het beste op een plek die niet al te ver van huis ligt (geen tijd verspillen aan autorijden naar de plaats van bestemming), maar ver genoeg om echt weg te zijn. Voormalig eiland Wieringen was dus een logische keuze. Een mooie plek om in mijn eentje de zaken op een rij zetten.
Maar het leven komt soms wat onverwacht uit de hoek en zo ontstond deze gids ‘Loslaten: zo moet dat dus niet’.
Nou ja, eigenlijk oude foto’s, die ik op onze huwelijkreis, op La Gomera (Canarisch eiland) maakte. Vol romantiek dus! In mijn portfolio te vinden.
Terzijde.De Canarische eilanden heetten ooit Canariae Insulae, wat eiland van de honden betekent. De kanarie is naar deze eilanden, waar hij oorspronkelijk vandaan komt, genoemd. Inderdaad: de kanarie heet eigenlijk hond.
Wat men bij de redactie van de Libelle waarschijnlijk níet weet is dat het woord libelle in de 15e eeuw de betekenis had van smaadschrift, of ‘geschrift met de eis van de aanklager’. Ergens lezen we in 1488 over ‘famose libellen, lasterlijke pamfletten’ en ‘alderhande ergerlijcke Libellen’.Lees verder!
Mensen houden niet van werken. Daarom is iedereen blij met het weekeinde en vakantie. We dromen ervan om de loterij te winnen en ontslag te nemen vanuit het vliegtuig. Vrij. Maar de meeste kantoren lijken op formicaria en we werken ons suf, waarschijnlijk tot de toekomstige pensioenleeftijd van 83. Deprimerend. Lees verder.
Ik had het ook morgenstond kunnen noemen, maar dat heeft nog de belofte van een zonsopkomst in zich. Die was er gisteren niet of althans: niet aan deze kant van de wolken te zien. Het was trouwens nog maar net licht aan het worden, ruim voor de daadwerkelijke zonsopkomst. Schemer en nevel. Lees verder…
Tijden lang was, als iemand zei “Ik heb een boomklever gezien.” de standaardreactie binnen de plaatselijke vogelwerkgroep: Kan niet! Niet in deze omgeving. Hier nooit waargenomen! Bijna moest de argeloze melder vrezen voor zijn leven. Maar nu niet meer. Lees verderrrr…
Onze toenmalige flat keek uit op een wetering. ‘s Zomers bekeek ik visdieven, ‘s winters schaatspret. Zo zag ik dit kereltje. “Vallen en opstaan jongen, wen er maar aan.” Dat dacht ik toen ik hem zag ploeteren. Sentimentele praat natuurlijk, ingegeven door de herinnering aan hoe ik leerde schaaten van mijn vader. Op ‘krabbertjes’; schaatsjes met vier ijzertjes eronder. Lees verder….
Het is een enorme mijlpaal: er zijn 10 inschrijvingen geregistreerd voor deze website. En beloofd is beloofd: de (IEDERE!) 10e inschrijver krijgt gebak. Van de (en iedere) 100e inschrijver hang ik een foto aan de muur.
De tiende inschrijver is Frank. Frank verkoos het om in persoon zijn gebak in ontvangst te nemen. Hij kreeg een gevulde koek van de bakker. Ik had hier links een foto van een gevulde koek willen plaatsen maar Frank heeft niet een maar twee gevulde koeken opgegeten en dus was er niets meer over om te fotograferen. Het hiernaast afgebeelde bitterkoekje komt wel van dezelfde bakker.
Desgevraagd verklaarde Frank: “www.dolfsiebert.nl betekent ontzettend veel voor mij. Mijn inschrijving was dus vanzelfsprekend.”. En, met tranen in zijn ogen: “Mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn.”.
Blijf ook op de hoogte van nieuwe natuurberichten en nieuwe foto’s
Wie zich nog niet heeft ingeschreven doet er goed aan dat alsnog te doen (rechts op deze pagina). Je blijft op de hoogte (en gezien het kleine aantal bezoekers hier ben je dan écht heel progressief/avant garde) én: iedere tiende inschrijver krijgt iets uit de familie der gebak- en koekachtigen! In persoon af te halen (met koffie), of per post (zonder koffie).
Het is nu grijs buiten, dus ik heb wat zomerse foto’s uit mijn opgediept en op de website gegooid. Een jonge dodaars leert duiken, een vroege glazenmaker vliegt, de Wieden, enzovoorts. Eigenlijk allemaal heel Hollands. De nieuwste foto’s staan op de voorpagina (daar aangekomen moet je even naar beneden scrollen) onder ‘recent toegevoegd’.
Alle foto’s, nieuw en oud, staan in de portfolio. Nog een kale plek op een muur? Alle foto’s zijn te koop! Je kunt een echte ‘Dolf Siebert’ aan de muur hebben hangen (en dan ben je aardig avant garde bezig hoor). Zie de webshop.
Voor vrijgezellen die zich in vertwijfeling afvragen hoe ze toch ooit aan een vrouw moeten geraken, heb ik de oplossing. Stop met datingwebsites, ga niet meer naar de disco (je bent sowieso veel te oud voor de meisjes die daar komen) en stuur geen valentijnskaarten meer. Kijk naar de natuur! Lees verder…
Als ik zou moeten kiezen, dan zijn er twee vogels die ik zou uitverkoren tot ‘de mooiste’: de visdief en de boerenzwaluw. Vanwege hun prachtige uiterlijk, en vanwege hun namen (hirundo rustica en sterna hirundo).
Beiden zijn zomergasten. Ik snap dat wel. Ook ik heb een hekel aan de winter. Veel te deprimerend voor mens en dier. Lees verder….
Nou ja, nieuwe foto’s – ik heb weer eens wat uit mijn archief geplukt. Landschap zus, landschap zo. En een groenling op ons tuinhek. Je kunt ze bekijken op de voorpagina, onder ‘recent toegevoegd’.
Natuurlijk staan ze ook in mijn portfolio zelf. Ik moet ze, en dit geldt voor de grote horden gretige kopers, nog wel even in de webwinkel plaatsen.
Vooral in de herfst, als wolken door de lucht gejaagd worden en de zon zich af en toe in dat geweld mengt, zie je Hollands licht. Het licht van de oude meesters. Hoewel dat licht niet meer het zelfde schijnt te zijn als toen zij het schilderden, is het er nog steeds. Of lijkt dat maar zo? Lees verder…
Op Menorca had ik eens een kolonie koereigers gevonden, bij een boerderij. Dat moet lukken, dacht ik. Maar ze waren schuwer dan ik dacht en bleven nooit lang genoeg zitten voor een goede foto. Ik had uiteindelijk slechts wegvliegende koereigers op de foto. Niet dat ze nou doodsbang weg waren gevlucht: ze gingen gewoon een boom verder zitten. Waarschijnlijk uit onwil. Lees verder…
Ik heb enkele jaren een weblog over natuur bijgehouden. Echter: de meest gelezen berichten gingen niet over natuur maar over pindakaas. Triest, maar waar. Evengoed volgt hier, louter uit lezersvriendelijkheid, de hele serie, van begin tot eind. Lees verder…
Op een loodgrijze dag was ik op weg naar Zeeland met een vriend. Op naar Domburg. Bij de Brouwersdam, waar we overheen moesten, zitten regelmatig zeehonden. Ik en de zeehonden waren elkaar tot nu toe echter altijd misgelopen. Toch maar even kijken. En: ja hoor. Zeehonden in het wild, op de foto.
De volgende dag reden we terug, en nu was het licht veel mooier. Jammer, natuurlijk – dat hadden we de dag ervoor moeten hebben. Toch maar weer even gaan kijken, en: ja hoor!
Al een paar jaar probeer ik een fatsoenlijke foto van een blauwborst te maken. Maar op een of andere manier krijg ik er nooit een voor de camera. Eind mei, bij het Lauwersmeer, kreeg ik eindelijk wél een blauwborst goed voor mijn lens. Jammer genoeg een vrouw. Jammer, omdat blauwborstvrouwen zich aanmerkelijk minder flamboyant kleden dan blauwborstmannen.
We use cookies to enhance your experience while using our website. If you are using our Services via a browser you can restrict, block or remove cookies through your web browser settings. We also use content and scripts from third parties that may use tracking technologies. You can selectively provide your consent below to allow such third party embeds. For complete information about the cookies we use, data we collect and how we process them, please check our Privacy Policy
