Gisteravond probeerde ik een kereltje van bijna 4 uit te leggen – zonder er dood en verderf bij te betrekken – waarom we twee minuten stil zouden zijn. Hij begreep er natuurlijk geen bal van, maar hij bleef keurig stil en keek met verbazing naar de verstilde menigte op de televisie.
Na de dodenherdenking haastte ik me naar de Zoetermeerse plas (vlakbij) om foto’s te maken van een stel vliegtuigen die over de plek waar The Jolly duck een noodlanding maakte zouden vliegen. Maar helaas. Niets gezien. Daarom maar de overkant van de plas op de foto gezet.
En nu is het weer bevrijdingsdag. Eerst de vlag uit, en dan wandelen met mijn zoontje, die ondertussen echt élk beestje bestudeerd. Geleedpotig, niet geleedpotig: maakt niet uit. Alles.
Ik mijmerde over cirkels die rond zijn en zo. En op min of meer dezelfde plek maakte ik maar min of meer dezelfde foto.
