De ransuilen zijn kennelijk verhuisd, want ik zag ze niet meer. Ze zullen wel ergens in de buurt zitten maar ik kon ze niet meer vinden. Jammer, maar ook mooi. Nu kon ik zonder kans op verstoring van de uilen wat braakballen rapen. Even kijken wat er hier zoal gegeten werd.

Van de zes braakballen die ik had meegenomen (meer pasten er niet is de verpakking van de papieren zakdoekjes in mijn vestzak en ze waren nat) waren er vijf met alleen haar, schedelfragmenten en 1 hele schedel van een muis. In de zesde zaten vogelresten. Maar welke muis en welke vogel?

Hieronder: muizenschedel. De onderkaken zaten elders in de braakbal. 

Hieronder: onderkaak van een veldmuis, denk ik, aan de vorm van de kiezen te zien. Wie het beter weet mag het zeggen. Ter info: de kiezenrij was +/- 4 mm. 

Hieronder: snavel. Maar van wie? 

Lotgevallen

Ik was nog druk bezig met het uitpluizen maar besloot de dag erna verder te gaan. In een verpakking van een DVD (Franse les, voor wie het weten wil) borg ik de fragmenten op. Beetje schoonmaken voor de foto, meten, fotograferen, enzovoort. Het was nu tijd voor een fles bier. Later die avond pakte Bram (6) de doos, die niet goed dicht zat. “Wat zit hier in?”.  Tegelijkertijd werd die vraag beantwoord door alle fragmenten, pluizen en haren die eruit vielen. Gelukkig had ik al wat foto’s gemaakt.

Ook gelukkig was dat iemand van de Vogelwerkgroep Zoetermeer waar ik lid van ben, al eens 6600 braakballen van uilen had onderzocht. En mij daarvan een overzicht stuurde. Ik ga deze week nieuwe braakballen rapen en die eens naast dat overzicht leggen. Kijken wat dat oplevert.

Nu toch maar weer een fles bier. Het is zondagmiddag, ik ben al naar buiten geweest, en de poes van de buurman loopt over mijn bureau. Met die braakballen wordt het toch niks.