Februari 2008

Een tijdje terug heb ik de volgende e-mail gestuurd aan de Calvé-fabriek:

Geachte heer/mevrouw,

Graag breng ik het volgende onder uw aandacht:

Ik ben afgelopen zomer getrouwd en vervolgens op huwelijksreis gegaan. De reis voerde naar La Gomera, een van de kleinere Canarische eilanden. Een vijfsterrenhotel. Punt is dat er in een vijfsterrenhotel kennelijk alleen een driegangen-lunch genutigd kan worden. Ík wil tussen de middag gewoon een boterham met pindakaas. Zeker als het dik 40 graden is. Groot was mijn vreugde toen ik in een heel klein winkeltje op een berg een pot Calvé wist te bemachtigen. Mijn vrouw heeft me uitgelachen.

Een foto van de bewuste pot:

Het is zondermeer de mooiste foto die ik ooit van een pot pindakaas heb gemaakt. Ook de enige. Dit gaf mij te denken. Ik ben namelijk opgegroeid met pindakaas, in mijn studententijd vormde pindakaas bijna mijn hoofdvoedsel en ook nu gaan er toch twee (grote) potten calvé per maand doorheen.

Toen ik later die dag langs het zwembad op een stretcher lag te ontspannen sloeg ik aan het rekenen. Ik berekende het volgende:

Als klein jongetje: 1 pot per twee maanden (72 potten in 12 jaar) Als puber: 1 pot per twee weken (216 potten in 9 jaar) Als student 1 pot per week (312 potten in 6 jaar) Als vrijgezel: twee potten per maand (240 potten in 10 jaar) Huidig verbruik: ook twee potten per maand – mijn vrouw eet geen pindakaas. (een pot of 20 sinds de trouwerij). 72+216+312+240+20=1148 potten pindakaas!

Ik vorm kennelijk voor u al jaren een betrouwbare bron van inkomsten. Bij die conclusie aangekomen moet ik in slaap zijn gevallen. Of ik had iets anders aan mijn hoofd. Ik was tenslotte net getrouwd. Van de pot die ik op Gomera kocht bleek halverwege dat de houdbaarheidsdatum verstreken te zijn, maar daar heb ik niets van gemerkt. Dat zal met de euforie van de huwelijksreis te maken hebben.

De moraal van dit verhaal? Die ontgaat mij zelf ook een beetje. Ter kennisname, dan maar.

Met vriendelijke groeten,

Dolf Siebert

Stom genoeg heb ik geen reactie ontvangen. Niets. Ik wil dan ook een krachtig moreel appèl doen op de maatschappelijke verantwoordelijkheid van alle Nederlanders: koop voortaan geen Calvé-pindakaas maar pindakaas van Albert Heijn – of zo. Doe ik ook.

Februari 2010

Vaste bezoekers van zeevogel.punt.nl kennen nog wel de zaak Calvé. Het is ondertussen alweer twee jaar geleden dus: tijd om weer eens contact op te nemen met Calvé. Ik stuurde onderstaande e-mail naar de pindakaasfabriek.

Geachte heer/mevrouw,

Enige tijd geleden schreef ik u een email. Misschien bent u dat vergeten en daarom heb ik het bericht hieronder bijgevoegd. Nu ben ik best een geduldig type, maar het is ruim twee jaar geleden dat ik die email stuurde, en langzamerhand bekruipt me een beetje het gevoel dat ik misschien wel helemaal geen reactie ga ontvangen op mijn vrolijke bericht. De jarenlange relatie die ik had met Calvé pindakaas blijkt nu dus toch iets eenzijdiger dan ik altijd dacht. Zo gaat dat soms met relaties, dat weet ik wel, maar het is toch jammer.

Maargoed, ik ben niet iemand die gaat sjorren aan een dood paard. Dat werkt niet met vriendinnen, heb ik geleerd, en vast ook niet met pindakaas. Ik heb dus, het spijt me, een nieuwe pindakaas. Ik zeg het maar zoals het is. Mijn nieuwe pindakaas is trouwens een biologische, want ik heb ondertussen begrepen dat er in Calvé pindakaas een hoop verzadigde vetten zitten om de boel smeuïg tot op de bodem te maken. En dat is helemaal niet gezond! Dat was wel even schrikken hoor, toen ik dat las. Nou ja. Ik koester geen wrok.

Hopelijk hebt u iets leuks kunnen doen van de centjes die ik betaald heb voor de 1148 potten Calvé pindakaas die ik in de loop der jaren gekocht heb. Hoewel: eerlijk is eerlijk, de eerste jaren kocht mijn moeder de pindakaas.

Met beleefde groet,

Dolf Siebert

Maart 2010

Hee! Een reactie van Calvé! En wat een persoonlijke ook. Kijk:

Geachte heer Siebert,  

Bedankt voor uw reactie aan Calvé.   Het spijt ons te vernemen dat u niet eerder een reactie hebt ontvangen op uw vraag. We willen graag toelichten waarom Calvé pindakaas is gewijzigd.   In de loop der jaren is de natuurlijke samenstelling van pinda ‘s gewijzigd. Het oliegehalte van pinda’s is in de loop der jaren gedaald door rassenselectie overal ter wereld. Dit betekent dat we in verhouding tot het aantal pinda’s meer olie moeten toevoegen om dezelfde smeuïge substantie te krijgen en dat maakt dat het percentage pinda’s lager is geworden. Met de overgang van de productie van Delft naar Rotterdam zijn vervolgens alle waardes geanalyseerd. Vervolgens is het etiket aangepast waarop alle kleine veranderingen van de afgelopen jaren zijn meegenomen. De huidige berekeningsmethodes zijn verfijnder en dat maakt een verschil in de waarden voor kilocalorieën en vitamines.   De vetzuursamenstelling is veranderd. Calvé pindakaas met “Ik Kies Bewust” logo heeft een verbeterde vetzuurverhouding; het verzadigd vet is verlaagd en het onverzadigd vet verhoogd.  

Met vriendelijke groet,

Calvé Consumer Service

Dat stukje over de samenstelling is gekopiëerd; ze sturen het naar iedereen die vragen stelt over de geharde vetten in Calvé pindakaas. Dat weet ik, omdat ik voor ik schrijf nog wel eens wat lees. Zo kwam ik hier terecht. En passant las ik (ook) daar dat die hele riedel rond ‘ik kies bewust’ eigenlijk ook nergens over gaat. Allemaal marketing. Trouwens: zelfs in biologische pindakaas zitten vaak toch geharde vetten. Ook die pindakaas levert dus geen garantie voor gezond eten. Bah. Wordt het hier door al die prutsers ook nog een serieus consumentenverhaal. Dat moet niet!

Omdat ik het helemaal zat ben ga ik zelf aan de slag met maken van pindakaas. Over een paar weken meer daarover.

April 2010: zelf pindakaas maken

Dit is het derde en vooralsnog laatste deel van de pindakaaskwestie. Ik heb een weg vol hindernissen en beproevingen achter de rug. Nou ja, ik overdrijf een beetje, maar ik ben er uit. Pindakaas maken is makkelijk én: zelfgemaakte pindakaas is uitzonderlijk lekker! Die troep uit de supermarkt kan weg. Mijn vreugde wil ik met de wereld delen, want zo ben ik, en daarom plaats ik hieronder het recept!

Stap 1.

Je begint met een goed humeur en een zooitje pinda’s. Gepeld of ongepeld, maakt niet uit, hoewel je in het laatste geval natuurlijk een tijdje zit te pellen. Ik heb daar meestal geen zin in.

Stap 2.

Die pinda’s leg je op een bakplaat. Roosteren die handel! Anderhalf uur op 150 graden. Dit is (uiteraard) zinvol want zo wordt de pindakaas veel lekkerder en langer houdbaar!

Stap 3.

Mooi. De pinda’s zijn geroosterd en je huis ruikt als een notenbar. Nu is hét moment gekomen om eindelijk eens die keukenmachine of staafmixer (die staafmixer die je drie jaar terug voor je verjaardag kreeg is dus tóch nuttig) te gebruiken. Wel even afstoffen. Gooi de pinda’s, een scheut olie en wat zout (niet teveel) in een kom en maal met de staafmixer de hele zooi aan gort. Net zo lang tot de substantie de gewenste structuur heeft. Acht je de viscositeit te laag, voeg dan wat olie toe. Ik stamp zelf trouwens eerst de pinda’s in mijn vijzel kapot. Dan gaat het vermalen uiteindelijk een stuk sneller. Even proeven, misschien nog wat zout erbij?

Stap 4.

Doe de pindakaas in een pot. Afgehandeld.

Stap 5.

(facultatief) Boterham smeren.

Opmerking: De pindakaas is waarschijnlijk een week of twee houdbaar. Maar twee weken ga je niet redden met die pot. Die is al veel eerder leeg.