Doodshoofdvlinder
In de buurt weten mensen dat wij – mijn vrouw, Bram (4) en ik de natuur bewonderen. Onze tuin straalt dat ook duidelijk uit, maar de buurt is er aan gewend. En sommige buren weten dat als ze iets raars of iets bijzonders vinden, ze bij ons welkom zijn. Determinatie, foto, en koffie.
Deze keer stond er een buurvrouw – ze woont aan de overkant van het veld achter ons huis – aan de deur met een prachtige doodshoofdvlinder (m/v). De vlinder zat op de deurpost en ze was bang dat de katten hem zouden pakken. En dus zou de vlinder bij ons in de tuin beter op zijn plek zijn. Juist!
De doodshoofdvlinder valt op omdat hij heel groot is (7 cm lang, spanwijdte 14 cm) en omdat hij een doodshoofd tussen zijn schouders heeft staan. De gemiddelde tatoo-tokkie zou er jaloers op zijn. Een joekel van een vlinder dus. En nog best zeldzaam ook: ze komen vooral voor in warmere streken, en trekken in de zomer soms naar het noorden. Maar hier kunnen ze niet overleven. De winters zijn te koud.
Hieronder: Ja, dat is een euro.
De Franse naam van de doodshoofdvlinder vind ik overigens mooier: sphinx tête de mort. Doet meer recht aan het mystieke uiterlijk. Ik kan me voorstellen dat men er in vroeger tijden achter het verschijnen van de vlinder allerlei onheilstijdingen zocht – en daar had ik hier ook wel iets over willen schrijven – maar ik heb niets kunnen vinden.
De vlinder hebben we op een mooi donker stil plekje uit het doosje laten glijden. Een uur later was hij weg.
