Gisteren had ik nog geen foto van het egeltje in onze tuin. Maar vanochtend zag ik hem rondscharrelen. Het egelhuis heeft hij ontdekt: het voer was op en hij had er flink zitten schijten. Helaas zijn egels niet bijzonder proper. En ook deze egel schijt her en der maar raak.
De vraag is of hij nu het egelhuis ook gaat gebruiken als permanent verblijf. Wordt vervolgd…
Antropomorfisme: de eenzame egel
Na een tijdje (rondneuzen, het egelhuis in, er weer uit) ging hij weer verder.
Het zag er eenzaam uit, zo’n klein egeltje dat in het licht de tuin uit loopt, de boze wereld in.
Maar dat is een antropomorfisme: je spiegelt al snel menselijke eigenschappen (zoals eenzaamheid) op zo’n dier. Egels zijn einzelgängers en gevoelens van eenzaamheid zijn ze ongetwijfeld onbekend.
Ik kan alleen maar hopen dat hij niet door een hond of auto wordt gegrepen. En dat hij na een tijdje met een volle buik zijn winterslaap in onze tuin begint.
Hieronder: alleen op de wereld. Maar dát kan hem geen zak schelen.
Wat een schattig egeltje, echt leuk dat je die als bezoeker in je tuin hebt. De eerste foto vind ik heel schattig, wat een lief snuitje.
De tweede foto, ja de eerste gedachte is toch wel “alleen”, ook een beetje melanchonisch met die afgevallen blaadjes erbij.
Ik hoop dat het egeltje in jullie tuin in winterslaap gaat..
Pfff, als ik vandaag naar buiten keek, wenste ik ook wel dat ik een winterslaap kon houden.
groetjes Ghita
Nou, ik ook. Ik heb vanaf woensdag vrij; ik wilde naar Schiermonnikoog. Maar met dit weer….bah.