Flamingo

Ik stond met mijn voeten in de sneeuw. En ik fotografeerde een flamingo. Wat klopt er niet in dit plaatje?

Hieronder: even de vleugels strekken. Naast de flamingo een boei met ijs. Een paar bergeenden op de achtergrond. 

Zeeuwse flamingo’s

Bij het Grevelingenmeer is sinds een tijd een groep flamingo’s te zien. Het lijkt op natuur maar dat is het niet: het zijn ontsnapte flamingo’s. Exoten, ontsnapt uit een dierentuin of een particuliere collectie, of misschien wel losgelaten door een of andere idioot. Over de grens, in het Duitse Zwillbrocker venn, broedt een groep flamingo’s en de Zeeuwse flamingo’s (niet gedacht dat mijn hersenen ooit die twee woorden zouden combineren) komen ook uit die groep.

Hieronder: in rust. Ik had een foto willen maken van de flamingo terwijl hij in die houding even naar me keek maar mijn batterij ging kapot. 

De Europese flamingo

In Europa is van nature maar één soort te zien en dat is de (je verwacht het niet) Europese flamingo. Het groepje bij de Grevelingen bestaat uit Chileense,  Caraïbische en Europese flamingo’s, maar ik weet niet of die laatste ‘wild’ zijn of ook uit een dierentuin of zo komen.

De flamingo hier om de hoek is – zo te zien – een Chileense flamingo. Jammer; dat geeft nooit het vrolijke gevoel dat je krijgt van wilde vogels.

Eetbare exoten?

Hoewel ik een flamingo niet zo snel op de barbeque zou gooien vroeg ik me toch (zoals bij alle exoten) af: “Zijn ze eetbaar?“.

Een zoekactie op het internet leverde in eerste instantie voornamelijk fondantflamingo’s voor taarten op. Maar na enig speurwerk las ik:“Their eggs, however, are considered a delicacy by some and are taken from the nest for use in cultural dishes. In parts of South America, flamingos were once eaten because of a belief that the fat contained a compound that cured tuberculosis.”. 

Ach. Ze richten geen schade aan. Laat maar lopen.