Vooral in de herfst, als wolken door de lucht gejaagd worden en de zon zich af en toe in dat geweld mengt, zie je Hollands licht. Het licht van de oude meesters. Hoewel dat licht niet meer het zelfde schijnt te zijn als toen zij het schilderden, is het er nog steeds. Of lijkt het maar zo?
Het verhaal luidt dat er vroeger, toen er in Nederland veel meer water was en dus veel meer licht werd weerspiegeld, ander licht scheen. Licht dat door het water weer tegen wolken werd teruggekaatst. Hollands licht. De de landschapsschilders van de zeventiende eeuw en daarna, schilderden dat licht.
Bij Hollands licht denk ik meteen aan de Haagse school. Aan Gabriël en wat later Weissenbruch. Maar ook aan Mauve en Roelofs: zoveel mooie dingen. Ze zagen het mooie van Holland. De grijstinten in de lucht, de bewondering voor het landelijke, de ruimte: die lui hadden het door.
Dat ik hierboven een schilderij van Weissenbruch toon en hieronder foto’s van mijn hand betekent niet dat ik de pretentie heb te fotograferen zoals de schilders van de Haagse School schilderden. Maar ik probeer het soms wel – al blijf ik kansloos. De stand in de wedstrijd Haagse school – Siebert is vooralsnog 100-0.
Het kan ook helemaal niet. Buiten dat ik het grote artistieke talent ontbeer is fotografie is een totaal ander medium. En de invalshoek verschilt: de Meesters (en niet alleen die van de Haagse school) schilderden het landschap van toen, en ik fotografeer lang niet altijd het landschap van nu. Toen bijvoorbeeld Withoos in de zeventiende eeuw zijn ‘Gezicht op Amersfoort’ maakte, schilderde hij ook de blekerijen en de molens aan de rand van de stad erbij. Dat was de industrie van toen.
Maar ik pieker er niet over om de industrieterreinen in de periferie van de stad van nu op de foto te zetten. Ik fotografeer om de lelijke dingen heen.
Weissenbruch zei eens in een interview: ‘Als het stormt en regent, als het dondert en bliksemt, ben ik in mijn element. De natuur moet men in werking zien. Dan trek ik mijn jekker aan, steek mijn voeten in klompen, zet een soort hoed op en ga op mars. ’. Hij had gelijk.
Hollands licht bestaat volgens mij gewoon nog. En of er iets aan veranderd is kunnen we niet weten. We weten immers alleen hoe dat Hollands licht er vroeger uitzag van schilderijen. Maar de oude meesters schilderden lucht en licht gewoon naar smaak. Soms staan op schilderijen wolken die bij de afgebeelde weersomstandigheden helemaal niet voor kunnen komen. Vraag maar aan Erwin Krol. Of aan Huub Mizee, want die bezoekt deze website wel eens.
Meer zien van de Haagse School? Kijk eens hier (Rijksmuseum): Weissenbruch, Mauve, Gabriël. Lezen over de Haagse school? Spiegel van Holland is een mooi begin. Ook De ontdekking van Nederland (als bron gebruikt), vier eeuwen landschap verbeeld door Hollandse meesters, is een aarader.
De getoonde foto’s zijn in mijn portfolio op een wat groter formaat te vinden.
Vooral in de herfst, als wolken door de lucht gejaagd worden en de zon zich af en toe in dat geweld mengt, zie je Hollands licht. Het licht van de oude meesters. Hoewel dat licht niet meer het zelfde schijnt te zijn als toen zij het schilderden, is het er nog steeds. Of lijkt het maar zo?
Het verhaal luidt dat er vroeger, toen er in Nederland veel meer water was en dus veel meer licht werd weerspiegeld, ander licht scheen. Licht dat door het water weer tegen wolken werd teruggekaatst. Hollands licht. De de landschapsschilders van de zeventiende eeuw en daarna, schilderden dat licht.
Bij Hollands licht denk ik meteen aan de Haagse school. Aan Gabriël en wat later Weissenbruch. Maar ook aan Mauve en Roelofs: zoveel mooie dingen. Ze zagen het mooie van Holland. De grijstinten in de lucht, de bewondering voor het landelijke, de ruimte: die lui hadden het door.
Dat ik hierboven een schilderij van Weissenbruch toon en hieronder foto’s van mijn hand betekent niet dat ik de pretentie heb te fotograferen zoals de schilders van de Haagse School schilderden. Maar ik probeer het soms wel – al blijf ik kansloos. De stand in de wedstrijd Haagse school – Siebert is vooralsnog 100-0.
Het kan ook helemaal niet. Buiten dat ik het grote artistieke talent ontbeer is fotografie is een totaal ander medium. En de invalshoek verschilt: de Meesters (en niet alleen die van de Haagse school) schilderden het landschap van toen, en ik fotografeer lang niet altijd het landschap van nu. Althans: toen bijvoorbeeld Withoos in de zeventiende eeuw zijn ‘Gezicht op Amersfoort’ maakte, schilderde hij ook de blekerijen en de molens aan de rand van de stad erbij. Dat was de industrie van toen. Dat schilderij was actueel. Maar ik pieker er niet over om de industrieterreinen in de periferie van de stad van nu op de foto te zetten. Ik fotografeer om de lelijke dingen heen.
Weissenbruch zei eens in een interview: ‘Als het stormt en regent, als het dondert en bliksemt, ben ik in mijn element. De natuur moet men in werking zien. Dan trek ik mijn jekker aan, steek mijn voeten in klompen, zet een soort hoed op en ga op mars. ’. Hij had gelijk.
Hollands licht bestaat volgens mij gewoon nog. En of er iets aan veranderd is kunnen we niet weten. We weten immers alleen hoe dat Hollands licht er vroeger uitzag van schilderijen. Maar de oude meesters schilderden lucht en licht gewoon naar smaak. Soms staan op schilderijen wolken die bij de afgebeelde weersomstandigheden helemaal niet voor kunnen komen. Vraag maar aan Erwin Krol. Of aan Huub Mizee, want die bezoekt deze website wel eens.
Meer zien van de Haagse School? Kijk eens hier (Rijksmuseum): Weissenbruch, Mauve, Gabriël. Lezen over de Haagse school? Spiegel van Holland is een mooi begin. Ook De ontdekking van Nederland (als bron gebruikt), vier eeuwen landschap verbeeld door Hollandse meesters, is een aarader.
De getoonde foto’s zijn in mijn portfolio op een wat groter formaat te vinden.
Vooral in de herfst, als wolken door de lucht gejaagd worden en de zon zich af en toe in dat geweld mengt, zie je Hollands licht. Het licht van de oude meesters. Hoewel dat licht niet meer het zelfde schijnt te zijn als toen zij het schilderden, is het er nog steeds. Of lijkt het maar zo?
Het verhaal luidt dat er vroeger, toen er in Nederland veel meer water was en dus veel meer licht werd weerspiegeld, ander licht scheen. Licht dat door het water weer tegen wolken werd teruggekaatst. Hollands licht. De de landschapsschilders van de zeventiende eeuw en daarna, schilderden dat licht.
Bij Hollands licht denk ik meteen aan de Haagse school. Aan Gabriël en wat later Weissenbruch. Maar ook aan Mauve en Roelofs: zoveel mooie dingen. Ze zagen het mooie van Holland. De grijstinten in de lucht, de bewondering voor het landelijke, de ruimte: die lui hadden het door.
Dat ik hierboven een schilderij van Weissenbruch toon en hieronder foto’s van mijn hand betekent niet dat ik de pretentie heb te fotograferen zoals de schilders van de Haagse School schilderden. Maar ik probeer het soms wel – al blijf ik kansloos. De stand in de wedstrijd Haagse school – Siebert is vooralsnog 100-0.
Het kan ook helemaal niet. Buiten dat ik het grote artistieke talent ontbeer is fotografie is een totaal ander medium. En de invalshoek verschilt: de Meesters (en niet alleen die van de Haagse school) schilderden het landschap van toen, en ik fotografeer lang niet altijd het landschap van nu. Althans: toen bijvoorbeeld Withoos in de zeventiende eeuw zijn ‘Gezicht op Amersfoort’ maakte, schilderde hij ook de blekerijen en de molens aan de rand van de stad erbij. Dat was de industrie van toen. Dat schilderij was actueel. Maar ik pieker er niet over om de industrieterreinen in de periferie van de stad van nu op de foto te zetten. Ik fotografeer om de lelijke dingen heen.
Weissenbruch zei eens in een interview: ‘Als het stormt en regent, als het dondert en bliksemt, ben ik in mijn element. De natuur moet men in werking zien. Dan trek ik mijn jekker aan, steek mijn voeten in klompen, zet een soort hoed op en ga op mars. ’. Hij had gelijk.
Hollands licht bestaat volgens mij gewoon nog. En of er iets aan veranderd is kunnen we niet weten. We weten immers alleen hoe dat Hollands licht er vroeger uitzag van schilderijen. Maar de oude meesters schilderden lucht en licht gewoon naar smaak. Soms staan op schilderijen wolken die bij de afgebeelde weersomstandigheden helemaal niet voor kunnen komen. Vraag maar aan Erwin Krol. Of aan Huub Mizee, want die bezoekt deze website wel eens.
Meer zien van de Haagse School? Kijk eens hier (Rijksmuseum): Weissenbruch, Mauve, Gabriël. Lezen over de Haagse school? Spiegel van Holland is een mooi begin. Ook De ontdekking van Nederland (als bron gebruikt), vier eeuwen landschap verbeeld door Hollandse meesters, is een aarader.
De getoonde foto’s zijn in mijn portfolio op een wat groter formaat te vinden.
Vooral in de herfst, als wolken door de lucht gejaagd worden en de zon zich af en toe in dat geweld mengt, zie je Hollands licht. Het licht van de oude meesters. Hoewel dat licht niet meer het zelfde schijnt te zijn als toen zij het schilderden, is het er nog steeds. Of lijkt het maar zo?
Het verhaal luidt dat er vroeger, toen er in Nederland veel meer water was en dus veel meer licht werd weerspiegeld, ander licht scheen. Licht dat door het water weer tegen wolken werd teruggekaatst. Hollands licht. De de landschapsschilders van de zeventiende eeuw en daarna, schilderden dat licht.
Bij Hollands licht denk ik meteen aan de Haagse school. Aan Gabriël en wat later Weissenbruch. Maar ook aan Mauve en Roelofs: zoveel mooie dingen. Ze zagen het mooie van Holland. De grijstinten in de lucht, de bewondering voor het landelijke, de ruimte: die lui hadden het door.
Dat ik hierboven een schilderij van Weissenbruch toon en hieronder foto’s van mijn hand betekent niet dat ik de pretentie heb te fotograferen zoals de schilders van de Haagse School schilderden. Maar ik probeer het soms wel – al blijf ik kansloos. De stand in de wedstrijd Haagse school – Siebert is vooralsnog 100-0.
Het kan ook helemaal niet. Buiten dat ik het grote artistieke talent ontbeer is fotografie is een totaal ander medium. En de invalshoek verschilt: de Meesters (en niet alleen die van de Haagse school) schilderden het landschap van toen, en ik fotografeer lang niet altijd het landschap van nu. Althans: toen bijvoorbeeld Withoos in de zeventiende eeuw zijn ‘Gezicht op Amersfoort’ maakte, schilderde hij ook de blekerijen en de molens aan de rand van de stad erbij. Dat was de industrie van toen. Dat schilderij was actueel. Maar ik pieker er niet over om de industrieterreinen in de periferie van de stad van nu op de foto te zetten. Ik fotografeer om de lelijke dingen heen.
Weissenbruch zei eens in een interview: ‘Als het stormt en regent, als het dondert en bliksemt, ben ik in mijn element. De natuur moet men in werking zien. Dan trek ik mijn jekker aan, steek mijn voeten in klompen, zet een soort hoed op en ga op mars. ’. Hij had gelijk.
Hollands licht bestaat volgens mij gewoon nog. En of er iets aan veranderd is kunnen we niet weten. We weten immers alleen hoe dat Hollands licht er vroeger uitzag van schilderijen. Maar de oude meesters schilderden lucht en licht gewoon naar smaak. Soms staan op schilderijen wolken die bij de afgebeelde weersomstandigheden helemaal niet voor kunnen komen. Vraag maar aan Erwin Krol. Of aan Huub Mizee, want die bezoekt deze website wel eens.
Meer zien van de Haagse School? Kijk eens hier (Rijksmuseum): Weissenbruch, Mauve, Gabriël. Lezen over de Haagse school? Spiegel van Holland is een mooi begin. Ook De ontdekking van Nederland (als bron gebruikt), vier eeuwen landschap verbeeld door Hollandse meesters, is een aarader.
De getoonde foto’s zijn in mijn portfolio op een wat groter formaat te vinden.
Leuke blog met prachtige foto’s van de polder landschappen.
Schilderen en fotografie, het heeft toch ook weer veel raakvlakken: Kijken, het spel van het licht / de lichtval en de mooie wolkenpartijen overbrengen op beeld, of het een schilderij is of een foto…het is een weergave van de natuur hoe het op dat moment was.
En wat mij betreft mag jij vaker de polder in om te schrijven met licht….want die landschapsfoto’s vind ik gewoon geweldig.
groetjes ghita
Ik weet gewoon niet waar ik het eerste moet kijken, Dolf. De foto van Aarlanderveen vind ik helemaal SUPER. Maar ook je foto’s met de ochtendnevel. Wat een prachtige softe kleuren. En je sprinkhaan….wow. Kortom: ik heb genoten. Groetjes, Joke
Dankjewel Joke!
fraaie kiekjes dolf.. die van aarlanderveen zou ik zo aan den muur hangen
Dank Wassink. Overigens: muur? Wand, weeg, weig of weegt! Scherp blijven!
Hi!
Wat een prachtige foto’s Dolf! Nederland heeft hele mooie luchten! Leuk verhaal ook over de Haagse school. Weer wat opgestoken! Groetjes!
Dankjewel Gaby!
Als ik kijk naar jouw (overigens prachtige foto’s) kan ik ook beamen dat Hollands Licht nog bestaat, absoluut! Klinkt wel logisch dat het licht vroeger heel anders was, dat weer wel.
Groetjes, Marjon.
Mooie beelden en een leuk verhaal. Die meesters van toen die hadden in die tijd volgens mij vooral lucht om te schilderen. Nederland veranderde in hoog tempo door ontbossing, veeteelt en landbouw in het polderlandschap dat her en der nog terug te vinden is. Ging je als schilder de stad uit dan had je vrij zicht op de horizon. Wie weet een stad of dorp verderop die dat onderbrak.
Dat Hollands licht is vast het best zichtbaar in een open, vlak en waterrijk land.
Het is, als al het andere natuurschoon, mooi als je de kans krijgt het in alle rust te aanschouwen. Gaat best zo op je site.
Overigens gingen die lui juist de stad uit omdat Den Haag als stad toen al moderniseerde, terwijl de schilders juist rust en ruimte zochten. Net als wij doen, eigenlijk. Nu nog even mooi zien te schilderen.
dit kan zo aan de muur dit is heel mooi.