Het was prachtig weer, we waren op de Binnenkwelder van Schiermonnikoog. Wat valt er dan nog te wensen?
We zochten en vonden kiekendieven. Graspiepers zongen overal om ons heen, en zo stonden een poosje tevreden om ons heen te kijken, toen mijn vrouw zei: “Roofvogel op 13:00 uur!”. Ik keek door mijn lens – het was een velduil!
Hierboven: dát viel er nog te wensen op deze prachtige dag. Al had ik dat niet van tevoren bedacht.
De velduil is een van de weinige uilen die overdag jaagt. Op zich is dat dus niet bijzonder. Maar hij is zeldzaam; men telt in Nederland maar iets van 40 broedparen. Reden te meer om er zo blij mee te zijn. Ik ben nog een paar keer terug gegaan om te zien of ik nog betere foto’s (dichterbij) kon maken. Maar nee. Niets gezien – althans: geen velduil.
Hierboven: de binnenkwelder, mét velduil (Asio flammeus). Een van de mooiste plekken die ik ken. Ook zonder velduil.
Wat gaaf zeg die velduil en mooi hoe je hem jagend op de foto kon zetten, ook nog met prachtig licht.
groetjes Ghita
Ja, dat was een buitenkans hoor!
Leuke foto’s! Wat een mooi moment om een foto te schieten. Goed gedaan!
Dank je! Het was sowieso prachtig, die dag. Die velduil was echt de kers op de taart.
soms heeft een mens wel eens alles mee.
Ja, ja dat zijn de prachtige dingen! Fijne plek, mooi weer en zo’n prachtige waarneming. Goed man!
Ja, dat was weer super. Zowel het eiland (blijft toch echt fantastisch) als die velduil. Overigens zagen we er ontiegelijk veel kiekendieven en graspiepers. In Groningen trouwens ook veel kiekendieven.