Ik val maar met de deur in huis: dit gaat over de lelijkste foto’s op deze website. Maar ook over grutto’s, scholeksters en een zeearend.

Gisteren was ik gaan fietsen met zoon Bram (2) en grote vriend Jonathan (3) in de fietskar. Op weg zag ik een groep scholeksters wervelen. Prachtig!
Dat wervelen bij scholeksters schijnt trouwens van doen te hebben met paarvorming en wellicht zelfs conditietraining.

Maar die schoonheid kon de heren slechts marginaal boeien. Ik ging vandaag terug, alleen, maar met camera. Geen scholeksters. Toen maar doorgefietst: ik weet een plek waar groepen grutto’s zitten en die wilde ik toch ook wel op de foto zetten. Maar het bleef bij vrolijk kwinkeleren in het weiland. Ook hier geen wervelend optreden.

Hierboven/hieronder: zó kan het óók, dames en heren weidevogels. Dit was in 2011.

Wéér verderop zocht ik naar blauwborsten. Niets. Wel hoorde ik de alarmroep van wat weidevogels, en dat betekent dat er iets aan de hand is. Ik keek rond. Heel hoog zag ik een roofvogel zweven op de thermiek. Veel te ver om goed te kunnen zien. Maar: toch maar een foto gemaakt, zodat ik thuis de vogel beter kon bekijken. Toen ik snavel zag sloeg mijn hart over.  Een zeearend! Een onvolwassen exemplaar, om precies te zijn (die wijsheid dank ik overigens aan een bevriend bioloog).

Lang verhaal kort: hier zijn de lelijkste foto’s van deze website.  Maar op die foto’s staat wel een zeearend!