Zomervakantie: natuur, sterren en een neergestorte drone.

Ik wíl helemaal geen tatoeage, maar als ik iets op mijn arm zou laten kliederen, dat zou dat het woord zomervakantie zijn.
Voor Bram (7) is de zomervakantie zo lang dat hij de horizon ervan niet eens kan zien. Voor mij betekent het twee weken lezen, luieren en rondscharrelen in Frankrijk, en daarna nog een week of twee thuis aanklooien.

Hieronder: op een loeihete dag verschafte deze boom mij de nodige schaduw. Ik dronk wat water, en slenterde weer verder.  Na een tijdje slenteren zag ik iemand anders van de andere kant over de heuvel aan komen aanslenteren, met een camera. Het was Bram. 

Hieronder: genoeg plek om rond te scharrelen. 

Mayday

Dit jaar ging mijn drone mee. We waren in de haute Viënne en het landschap is daar vanaf de grond heel slecht te fotograferen: kleinschalig agrarisch landschap, vol met heggen en bomen die elk vergezicht verstoppen. Een prachtige omgeving, vol met kleine en grotere natuur. Maar als je er een foto maakt zie je voornamelijk bomen, varens of een heg. Daar kwam die drone bij van pas.
De eerste vlucht was prachtig! De tweede niet. De drone kreeg een systeemstoring – of zoiets – en donderde van 60 meter hoog uit de lucht. Drones kunnen daar niet goed tegen. De rest van de vakantie fotofgrafeerde ik weer met twee benen op de grond. De details sla ik over maar het eind van het verhaal is dat ik een nieuwe drone heb gekregen.

Hieronder: het gebied waar ik rondhing. De heggen en houtwallen bieden natuurlijk onderdak aan van alles en nog wat. 

Hieronder: op een van de paadjes op de luchtfoto hierboven. Je ziet: dat landschap krijg je vanaf de grond niet op de foto. 

Koningspage en andere dieren in het Frans

Een prachtige vlinder; de koningspage. Door de bouw en de houding tijdens het foerageren moet je twee keer kijken: het lijkt net alsof je naar een grote kop met twee kaken kijkt, maar dat is de staart.
In Nederland zien we ze vrijwel nooit, maar op vakantie struikelde ik erover. Net als bosbeekjuffers trouwens. Een kwestie van klimaat en biotoop natuurlijk; het is net zo vaak andersom. De eigenaar van een ‘domaine’ legde me uit hoe ik bij een meertje in het bos kon komen. Want daar zat wel eens een héron cendré! Hoe bijzonder! En wat een felle jagers dat zijn! De héron cendré is de blauwe reiger…

Ik ken trouwens alleen redelijk algemene dieren bij naam in het Frans. En dan nog grijp ik wel eens mis in mijn geheugen. De groene specht, de buizerd, de otter, dat lukt wel. Maar de zeldzamere soorten, nee. En Franse natuurliefhebbers proberen het graag in Engels, maar dat loopt meestal spaak. En dan zit er maar één ding op in zo’n gesprek: het dier nadoen. Sta je samen vreemde geluiden te maken.

Hieronder: de koningspage. Niet te verwarren met de koninginnenpage!

Hieronder: struikelen over de bosbeekjuffers, bij zulke plekken.

De Melkweg

Het was ‘s nachts donker. Natuurlijk, dat is een eeuwenoud gebruik dat we ook in Nederland kennen maar donker was echt heul donker. Daardoor konden we de Melkweg zien. Met twee vrienden stond ik op een stil weggetje te kijken. We hadden wat biertjes gedronken en we kwamen – terwijl we naar de lucht keken – te spreken over hoe ver die sterren wel zijn. Talloze lichtjaren, wisten we, en dat betekent dat het licht van al die sterren dus al talloze jaren naar ons onderweg was. We keken terug in de tijd. En tóen kwam er een vallende ster over, die we enkele seconden lang konden volgen. We wilden geen lawaai maken dus er klonk gesmoord “Zóóóóóóóóo zág je dát man?!?!”
Thuis even gekeken: het centrum van de Melkweg ligt ongeveer 25.000 lichtjaar van hier. Je kijkt dus 25.000 jaar terug in de tijd.

Hieronder: dat was ‘diep man’. Zo omschreef ik het ter plaatse. Die nevel hoort dus bij de Melkweg. 

Ik had gehoopt op vakantie ook de Andromedanevel – een sterrenstelsel, net als de Melkweg maar veel groter – te kunnen fotograferen. Maar het kwam er niet van. Bier, wijn en gezelligheid helpen niet om een vlekje (2,2 miljoen lichtjaar van hier) aan de hemel te vinden.
De Andromedanevel zal over ongeveer 4 miljard jaar botsen met ons Melkwegstelsel. Dat gaan we niet overleven dus zorg dat je dan weg bent.

Hieronder: vallende ster. Of een satelliet. Vallende ster klinkt veel leuker, dus daar hou ik het op. 

In de avond ging ik op zoek naar wild. Een keer hoorde ik in een maisveld het nodige gerucht. Er werd aan stengels geknaagd en de knagers kwamen mijn kant langzaam op. Ik stelde me verdekt en doodstil op. Zwijnen? Reeën? Ze kwamen steeds dichter bij de weg. En toen zag ik ze. En zij mij. Twee ontsnapte schapen.

Hieronder: mysterieuze maisdieven.